De Great Japanese Dog behoort tot de Rasgroep "Keesachtigen en Poolhonden"
Geschiedenis van de Great Japanese Dog
Ras: Great Japanese Dog
Andere naam: American Akita
Oorsprong: Japan
Gehouden als: Gezelschapshond
Grootte: Reuen 66 tot 71 cm, teven 61 tot 66cm.
Gewicht: 40-50 kg
Kleur: Alle mogelijke kleuren
Vachtsoort: Harde boven vacht net een fijne ondervacht
Gem. Leeftijd: 10-13 Jaar
Korte historische samenvatting:
Het begin van de geschiedenis van de Great Japanese Dog (Amerikaanse Akita) is
gelijk aan de geschiedenis van Japanse Akita’s. In het begin (1603) werden de Akita Matagis, (middelgrote beer-jagende honden) gebruikt als vecht honden
Vanaf 1868, werd de Akita Matagis gekruist met Tosa’s en Mastiffs. De consequenties hiervan waren dat de omvang van de akita’s toenam, maar de kenmerken verbonden aan Spitz type werden verloren. In 1908 werden de hondengevechten (gelukkig) verboden, maar Akita werd bewaard en werd verbeterd tot een groot Japans ras. Het gevolg was dat negen superieure voorbeelden van de Akita werden aangewezen als "Nationaal Monumenten" in 1931.
Tijdens WO II (1939-1945), was het gebruikelijk om honden als bron van bont voor militaire
Kledingstukken te gebruiken. De politie gaf opdracht tot de vangst en de inbeslagneming van alle honden, behalve Duitse herders die voor militaire doeleinden werden gebruikt. Sommige liefhebbers probeerden deze opdracht te omzeilen door hun honden met Duitse herders te kruisen. Toen WO II eindigde was het aantal akita’s drastisch gereduceerd en verdeeld in drie verschillende types:
1) de matagi Akita
2) de vecht Akita
3) de herder Akita
Dit leidde tot een zeer verwarrende situatie bij het ras. Tijdens de weder opbouw van het ras na WO ll, werd de Kongo-ga van de Dewa-lijn tijdelijk erg populair. Veel Akita’s van de Dewa-lijn, welke kenmerken van de Mastiff en Duitse herder hadden, werden door de Amerikaanse militairen mee terug genomen naar de Verenigde Staten. Akita’s van de Dewa-lijn, intelligent en een groot aanpassingsvermogen, fascineerden fokkers in de Verenigde Staten en de lijn werd voortgezet door een stijgend aantal fokkers en met grote stijging in populariteit.
De Amerikaanse Akita Club werd in 1956 opgericht en de Amerikaanse Kennel Club (AKC) accepteerde het ras (de inschrijving in het stamboek en show status) in oktober 1972. Tot op heden accepteren de AKC en JKC (Japanse Kennel Club) elkaars stambomen helaas niet en daardoor werd de deur gesloten voor de introductie van nieuwe bloedlijnen uit Japan. Hierdoor zijn de Akita’s in de Verenigde Staten aanzienlijk verschillend van die in Japan, het land van herkomst. Zij ontwikkelden zich als een uniek type in de Verenigde Staten, met kenmerken en type onveranderd sinds 1955. Dit is in scherp contrast met Akita’s in Japan die werden gekruist met Matagi Akita’s om het oorspronkelijke ras terug te krijgen.
Karakter van de Great Japanese Dog
Het natuurlijk temperament van de American Akita is hetzelfde als van de Akita en ook hij heeft dus nauwelijks zachte gevoelens voor andere honden. Hij meet zijn krachten en deinst er niet voor terug zijn wil bij andere honden op te leggen.
De American Akita laat weinig van zich horen omdat hij van nature geen blaffer is. Als hij van zich laat horen moet je daar aandacht aan schenken en het onderzoeken. Onderschat ook nooit het beschermende instinct van de American Akita. Ook een American Akita heeft een sterke drang naar onafhankelijkheid.
Rasstandaard van de Great Japanese Dog
Algemene verschijning:
Grote hond, robuust gebouwd, evenwichtig, met veel substantie en zware botten. Het brede hoofd, ( een stompe driehoek,) met diepe snuit, in verhouding kleine ogen en rechte oren, vooruit gericht en bijna doorlopend in de rug en hals, is kenmerkend voor het ras.
Belangrijke verhoudingen:
• De verhouding van hoogte – lengte is 9 tot 10 voor reuen en 9 tot 11 voor teven.
• De diepte van de borst is gelijk aan de helft van de schoft hoogte
• De afstand van de stop tot aan de neuspunt is gelijk aan de afstand van de stop tot de occiput .
Gedrag & Temprament:
Vriendelijk, alert, ontvankelijk, waardig, volgzaam en moedig.
Hoofd:
Massief, maar in balans met het lichaam, vrij of rimpelt wanneer ontspannen. Het hoofd vormt van bovenaf bekeken een stompe driehoek
Schedel:
Vlak en breed tussen de oren. Een ondiepe rimpel kan over het voorhoofd lopen
Stop: duidelijk aanwezig maar niet abrupt.
Gezicht:
Neus: Breed en zwart. Een licht en diffuus gebrek aan pigment op neus is aanvaardbaar
bij witte honden maar zwart heeft altijd de voorkeur.
Snuit: Breed, diep en vol
Lippen: Zwart. Niet hangend; tong roze.
Kaken/Tanden: kaken niet afgerond maar stomp, sterk en krachtig.
Tanden sterk met regelmatige en volledige aansluiting; schaargebit heeft de voorkeur.
Ogen: Donkere bruin, in verhouding klein, niet prominent, bijna driehoekig van vorm. Het oogleden zwart en aangesloten.
Oren: Sterk recht en klein in verhouding tot de rest van het hoofd. Als het oor vooruit gevouwen is zal het de bovenkant van het ooglid raken. De oren zijn driehoekig, lichtjes rond gemaakt bij uiteinde, wijd bij basis, niet te laag aangezet. Vanaf de zijkant bekeken staan de oren licht naar voren en volgen de lijn van de nek
Hals:
Dik en gespierd met minimale keelhuid, in verhouding redelijk kort en wordt richting schouder geleidelijk breder. Een uitgesproken kraag loopt vloeiend over in de basis van schedel.
Lichaam:
Langer dan hoog. Huid niet te dun, noch te vast noch te los.
Rug: gelijkmatig
Lendenen: Stevig gespierd.
Borst: breed en diep. Ribben lopen door in een goed ontwikkeld borststuk
Onderlijn en Buik: Gematigd opgetrokken
Staart:
Groot en goed bedekt met haar, hoog aangezet en op de rug of tegen de flank gedragen in een ¾, volle of dubbele krul. Het uiteinde raakt altijd op of onder de rug. Aanzet breed en sterk. Wanneer de staart neer gelaten wordt raakt het einde van het staartbeen de sprong. Haar uitstaand, recht en zacht en geen pluim
Ledematen:
Voor: Van voor af gezien recht met zware botten
Schouders: Sterk en krachtig met gematigde layback.
Houding: Licht vooruit hellend in een hoek van ongeveer 15°
Achter: Sterk gespierd, breedte en botten vergelijkbaar met voorpoten.
Dij: Sterk, goed ontwikkelt, wanneer van achter bekeken parallel
Sprong: Matig gebogen.
Voeten:
Recht, katten voeten, met dikke kussentjes.
Gangwerk:
Krachtig, bedekken de grond met bescheiden bereik en aandrijving. De beweging van achterpoten komen overeen met de voorpoten maar achter blijft sterk, stevig en gelijkmatig.
Vacht & haar:
Dubbel-laag. Ondervacht dik, zacht, dicht en korter dan dekvacht. Dekvacht stijl, ruw/stijf en staat iets van lichaam. Haar op hoofd, onderpoten en oren kort. Haar bij schoften en croup is ongeveer 5 cm, iets langer dan op rest van lichaam, behalve de staart, waar het haar lang en vol is.
Kleur:
Alle kleuren zoals rood, sesam, wit, enz. of zelfs pinto en brindle (gestroomd). De kleuren zijn helder en duidelijk, en de aftekeningen zijn evenwichtig, met of zonder masker of bles. Geheel witte honden hebben geen masker. Pinto heeft een witte grondkleur met grote gelijkmatige vlekken die hoofd en meer dan één derde van het lichaam bedekken. De ondervacht kan een andere kleur hebben van de dekvacht.
Grootte:
Schofthoogte: reuen: 66 tot 71 cm (26-28 duim),
teven: 61 tot 66 cm (24-26 duim).
Fouten:
Elk van de volgende punten moet als een fout worden beschouwd en de ernst van de fout is afhankelijk van de graad waarin de fout voorkomt.
• Vrouwelijke reuen, mannelijke teven.
• Smal of puntig hoofd.
• Ontbrekende tand (behalve 2 van PM1 en/of M3).
• Blauwe of zwarte bevlekte tong.
• Lichte ogen.
• Korte staart.
• In of uitstaande ellebogen
• Schuchterheid of wreedheid.
Ernstige fouten:
• Licht in substantie.
• Licht botten
Diskwalificerende fouten:
• Pigmentloze neus. Een neus met pigmentloze plekken (vlinderneus).
• Hangende of gevouwen oren.
• Onder - of voor beet.
• De sikkel of ongekrulde staart.
• Reuen onder 63.5 cm (25 duim), teven onder 58.5 cm (23 duim).
NB. : De mannelijke dieren moeten twee blijkbaar normale testikels
hebben die volledig in het scrotum zijn gedaald
Gezondheid van de Great Japanese Dog
Geen informatie over de gezondheid van de Great Japanese Dog gevonden.
Heb jij ontbrekende informatie over de gezondheid van de Great Japanese Dog ? Dan kun je dat toevoegen
Verzorging van de Great Japanese Dog
VERHARING : blokverharing. DAGELIJKSE BEHANDELING : met grove borstel en kam. GROTE BEHANDELING : in de rui met het herdersharkje de losse dekharen en ondervacht uitharken. Liever niet wassen, maar af en toe moet het toch. Oren reinigen, kijken of er vuil in de ogen zit en reinigen, en drogen. Nagels knippen indien nodig. Het teveel aan haar tussen de voetzolen wegknippen
Opvoeding van de Great Japanese Dog
Mits goed opgevoed een gehoorzame hond, echter niet onderdanig. De American Akita gaat zijn eigen gang. Een American Akita moet regelmatig flink beweging krijgen. De opvoeding van de American Akita moet duidelijk en consequent gebeuren, met veel geduld. Enig fysiek overwicht is noodzakelijk maar een (te) harde opvoeding heeft weer een averechts effect. De Amerikaanse Akita is zeker geen zeer actieve hond maar hij zal het ten zeerste appreciëren als hij met zijn baas regelmatig mag gaan wandelen of aan de fiets lopen.
Rasvereniging van de Great Japanese Dog
http://www.akitaclub.nl/
Overige informatie over de Great Japanese Dog
Deze hond behoort tot groep II: pinschers en schnauzers, molosssers en zwitserse sennenhonden.
Geschiedenis van de Great Japanese Dog
Ras: Great Japanese Dog
Andere naam: American Akita
Oorsprong: Japan
Gehouden als: Gezelschapshond
Grootte: Reuen 66 tot 71 cm, teven 61 tot 66cm.
Gewicht: 40-50 kg
Kleur: Alle mogelijke kleuren
Vachtsoort: Harde boven vacht net een fijne ondervacht
Gem. Leeftijd: 10-13 Jaar
Korte historische samenvatting:
Het begin van de geschiedenis van de Great Japanese Dog (Amerikaanse Akita) is
gelijk aan de geschiedenis van Japanse Akita’s. In het begin (1603) werden de Akita Matagis, (middelgrote beer-jagende honden) gebruikt als vecht honden
Vanaf 1868, werd de Akita Matagis gekruist met Tosa’s en Mastiffs. De consequenties hiervan waren dat de omvang van de akita’s toenam, maar de kenmerken verbonden aan Spitz type werden verloren. In 1908 werden de hondengevechten (gelukkig) verboden, maar Akita werd bewaard en werd verbeterd tot een groot Japans ras. Het gevolg was dat negen superieure voorbeelden van de Akita werden aangewezen als "Nationaal Monumenten" in 1931.
Tijdens WO II (1939-1945), was het gebruikelijk om honden als bron van bont voor militaire
Kledingstukken te gebruiken. De politie gaf opdracht tot de vangst en de inbeslagneming van alle honden, behalve Duitse herders die voor militaire doeleinden werden gebruikt. Sommige liefhebbers probeerden deze opdracht te omzeilen door hun honden met Duitse herders te kruisen. Toen WO II eindigde was het aantal akita’s drastisch gereduceerd en verdeeld in drie verschillende types:
1) de matagi Akita
2) de vecht Akita
3) de herder Akita
Dit leidde tot een zeer verwarrende situatie bij het ras. Tijdens de weder opbouw van het ras na WO ll, werd de Kongo-ga van de Dewa-lijn tijdelijk erg populair. Veel Akita’s van de Dewa-lijn, welke kenmerken van de Mastiff en Duitse herder hadden, werden door de Amerikaanse militairen mee terug genomen naar de Verenigde Staten. Akita’s van de Dewa-lijn, intelligent en een groot aanpassingsvermogen, fascineerden fokkers in de Verenigde Staten en de lijn werd voortgezet door een stijgend aantal fokkers en met grote stijging in populariteit.
De Amerikaanse Akita Club werd in 1956 opgericht en de Amerikaanse Kennel Club (AKC) accepteerde het ras (de inschrijving in het stamboek en show status) in oktober 1972. Tot op heden accepteren de AKC en JKC (Japanse Kennel Club) elkaars stambomen helaas niet en daardoor werd de deur gesloten voor de introductie van nieuwe bloedlijnen uit Japan. Hierdoor zijn de Akita’s in de Verenigde Staten aanzienlijk verschillend van die in Japan, het land van herkomst. Zij ontwikkelden zich als een uniek type in de Verenigde Staten, met kenmerken en type onveranderd sinds 1955. Dit is in scherp contrast met Akita’s in Japan die werden gekruist met Matagi Akita’s om het oorspronkelijke ras terug te krijgen.
Karakter van de Great Japanese Dog
Het natuurlijk temperament van de American Akita is hetzelfde als van de Akita en ook hij heeft dus nauwelijks zachte gevoelens voor andere honden. Hij meet zijn krachten en deinst er niet voor terug zijn wil bij andere honden op te leggen.
De American Akita laat weinig van zich horen omdat hij van nature geen blaffer is. Als hij van zich laat horen moet je daar aandacht aan schenken en het onderzoeken. Onderschat ook nooit het beschermende instinct van de American Akita. Ook een American Akita heeft een sterke drang naar onafhankelijkheid.
Rasstandaard van de Great Japanese Dog
Algemene verschijning:
Grote hond, robuust gebouwd, evenwichtig, met veel substantie en zware botten. Het brede hoofd, ( een stompe driehoek,) met diepe snuit, in verhouding kleine ogen en rechte oren, vooruit gericht en bijna doorlopend in de rug en hals, is kenmerkend voor het ras.
Belangrijke verhoudingen:
• De verhouding van hoogte – lengte is 9 tot 10 voor reuen en 9 tot 11 voor teven.
• De diepte van de borst is gelijk aan de helft van de schoft hoogte
• De afstand van de stop tot aan de neuspunt is gelijk aan de afstand van de stop tot de occiput .
Gedrag & Temprament:
Vriendelijk, alert, ontvankelijk, waardig, volgzaam en moedig.
Hoofd:
Massief, maar in balans met het lichaam, vrij of rimpelt wanneer ontspannen. Het hoofd vormt van bovenaf bekeken een stompe driehoek
Schedel:
Vlak en breed tussen de oren. Een ondiepe rimpel kan over het voorhoofd lopen
Stop: duidelijk aanwezig maar niet abrupt.
Gezicht:
Neus: Breed en zwart. Een licht en diffuus gebrek aan pigment op neus is aanvaardbaar
bij witte honden maar zwart heeft altijd de voorkeur.
Snuit: Breed, diep en vol
Lippen: Zwart. Niet hangend; tong roze.
Kaken/Tanden: kaken niet afgerond maar stomp, sterk en krachtig.
Tanden sterk met regelmatige en volledige aansluiting; schaargebit heeft de voorkeur.
Ogen: Donkere bruin, in verhouding klein, niet prominent, bijna driehoekig van vorm. Het oogleden zwart en aangesloten.
Oren: Sterk recht en klein in verhouding tot de rest van het hoofd. Als het oor vooruit gevouwen is zal het de bovenkant van het ooglid raken. De oren zijn driehoekig, lichtjes rond gemaakt bij uiteinde, wijd bij basis, niet te laag aangezet. Vanaf de zijkant bekeken staan de oren licht naar voren en volgen de lijn van de nek
Hals:
Dik en gespierd met minimale keelhuid, in verhouding redelijk kort en wordt richting schouder geleidelijk breder. Een uitgesproken kraag loopt vloeiend over in de basis van schedel.
Lichaam:
Langer dan hoog. Huid niet te dun, noch te vast noch te los.
Rug: gelijkmatig
Lendenen: Stevig gespierd.
Borst: breed en diep. Ribben lopen door in een goed ontwikkeld borststuk
Onderlijn en Buik: Gematigd opgetrokken
Staart:
Groot en goed bedekt met haar, hoog aangezet en op de rug of tegen de flank gedragen in een ¾, volle of dubbele krul. Het uiteinde raakt altijd op of onder de rug. Aanzet breed en sterk. Wanneer de staart neer gelaten wordt raakt het einde van het staartbeen de sprong. Haar uitstaand, recht en zacht en geen pluim
Ledematen:
Voor: Van voor af gezien recht met zware botten
Schouders: Sterk en krachtig met gematigde layback.
Houding: Licht vooruit hellend in een hoek van ongeveer 15°
Achter: Sterk gespierd, breedte en botten vergelijkbaar met voorpoten.
Dij: Sterk, goed ontwikkelt, wanneer van achter bekeken parallel
Sprong: Matig gebogen.
Voeten:
Recht, katten voeten, met dikke kussentjes.
Gangwerk:
Krachtig, bedekken de grond met bescheiden bereik en aandrijving. De beweging van achterpoten komen overeen met de voorpoten maar achter blijft sterk, stevig en gelijkmatig.
Vacht & haar:
Dubbel-laag. Ondervacht dik, zacht, dicht en korter dan dekvacht. Dekvacht stijl, ruw/stijf en staat iets van lichaam. Haar op hoofd, onderpoten en oren kort. Haar bij schoften en croup is ongeveer 5 cm, iets langer dan op rest van lichaam, behalve de staart, waar het haar lang en vol is.
Kleur:
Alle kleuren zoals rood, sesam, wit, enz. of zelfs pinto en brindle (gestroomd). De kleuren zijn helder en duidelijk, en de aftekeningen zijn evenwichtig, met of zonder masker of bles. Geheel witte honden hebben geen masker. Pinto heeft een witte grondkleur met grote gelijkmatige vlekken die hoofd en meer dan één derde van het lichaam bedekken. De ondervacht kan een andere kleur hebben van de dekvacht.
Grootte:
Schofthoogte: reuen: 66 tot 71 cm (26-28 duim),
teven: 61 tot 66 cm (24-26 duim).
Fouten:
Elk van de volgende punten moet als een fout worden beschouwd en de ernst van de fout is afhankelijk van de graad waarin de fout voorkomt.
• Vrouwelijke reuen, mannelijke teven.
• Smal of puntig hoofd.
• Ontbrekende tand (behalve 2 van PM1 en/of M3).
• Blauwe of zwarte bevlekte tong.
• Lichte ogen.
• Korte staart.
• In of uitstaande ellebogen
• Schuchterheid of wreedheid.
Ernstige fouten:
• Licht in substantie.
• Licht botten
Diskwalificerende fouten:
• Pigmentloze neus. Een neus met pigmentloze plekken (vlinderneus).
• Hangende of gevouwen oren.
• Onder - of voor beet.
• De sikkel of ongekrulde staart.
• Reuen onder 63.5 cm (25 duim), teven onder 58.5 cm (23 duim).
NB. : De mannelijke dieren moeten twee blijkbaar normale testikels
hebben die volledig in het scrotum zijn gedaald
Gezondheid van de Great Japanese Dog
Geen informatie over de gezondheid van de Great Japanese Dog gevonden.
Heb jij ontbrekende informatie over de gezondheid van de Great Japanese Dog ? Dan kun je dat toevoegen
Verzorging van de Great Japanese Dog
VERHARING : blokverharing. DAGELIJKSE BEHANDELING : met grove borstel en kam. GROTE BEHANDELING : in de rui met het herdersharkje de losse dekharen en ondervacht uitharken. Liever niet wassen, maar af en toe moet het toch. Oren reinigen, kijken of er vuil in de ogen zit en reinigen, en drogen. Nagels knippen indien nodig. Het teveel aan haar tussen de voetzolen wegknippen
Opvoeding van de Great Japanese Dog
Mits goed opgevoed een gehoorzame hond, echter niet onderdanig. De American Akita gaat zijn eigen gang. Een American Akita moet regelmatig flink beweging krijgen. De opvoeding van de American Akita moet duidelijk en consequent gebeuren, met veel geduld. Enig fysiek overwicht is noodzakelijk maar een (te) harde opvoeding heeft weer een averechts effect. De Amerikaanse Akita is zeker geen zeer actieve hond maar hij zal het ten zeerste appreciëren als hij met zijn baas regelmatig mag gaan wandelen of aan de fiets lopen.
Rasvereniging van de Great Japanese Dog
http://www.akitaclub.nl/
Overige informatie over de Great Japanese Dog
Deze hond behoort tot groep II: pinschers en schnauzers, molosssers en zwitserse sennenhonden.
