Rasgroep van de Newfoundlander
De Newfoundlander behoort tot de Rasgroep "Gezelschapshonden"
Geschiedenis van de Newfoundlander
Waar komt deze unieke hond, nee dit unieke ras vandaan?
Van Newfoundland zult u zeggen.
Ongetwijfeld komt dan de vraag:
"Hoe is hij daar gekomen?"
Wie zal het zeggen.
Er bestaan verschillende theorieën,
maar niet één geeft uitsluitsel hierover.
Johan Pieterse, de grote Nederlandse
propagandist van het ras en de oprichter
van de NNFC, hield het erop
dat Jean Cabot en zijn manschappen,
de ontdekkers van Newfoundland, hun
scheepshonden aldaar aan land hebben gebracht.
Deze honden, op hun beurt ook voorouders van
de Pyreneese berghond en de Noord-Spaanse Spaniël,
zouden op Newfoundland de grondslag hebben gelegd
voor onze Newfoundlander.
De Zwitserse deskundige Dr. Albert Heim is van mening dat de schedel van de Newfoundlander
overeenkomsten vertoont met de 'Canis Familiaris Inostranzeur', de oervader van de Tibetaanse
Dog en de Molossus. Dogachtigen waartoe ook de Mastiff, de St. Bemard, de Pyreneese Berghond en de Elandhond gerekend worden.
Op grond van die verwantschap kan de Newfoundlander zich niet zelfstandig op het eiland ontwikkeld
hebben en moet daarom van elders zijn gekomen.
Meegenomen door Baskische vissers, die reeds in 1506 op Newfoundland zijn gerapporteerd?
Of waren het de oer-Indianen die op het eind van de laatste IJstijd via de Aleoeten het
Amerikaanse continent binnentrokken en Tibetaanse dogachtigen meebrachten?
Was het misschien Leif Erikson, de vergeten ontdekker van Amerika, die in de tiende eeuw
een grote zwarte 'beer-hond' genaamd Oolum meebracht?
Wat er van die theorieën ook waar mag zijn, één ding is zeker:
we zullen nooit met zekerheid de herkomst van de Newfoundlander kunnen vaststellen.
Misschien is dat ook wel zo goed, want we kunnen nu met stelligheid beweren dat het ras
niet door mensenhanden is gemaakt.
De Newfoundlander heeft een natuurlijk ontwikkelingsproces doorgemaakt,
zonder slachtoffer te zijn geworden van ingrijpen door de mens om te voldoen
aan een vooraf bepaald doel, aan een gril of waanidee.
De Newfoundlander is een natuurprodukt van het eiland.
Dit natuurproduct is door de Engelsen 'bewerkt' waardoor het huidige verschijningsbeeld ontstaan is.
Karakter van de Newfoundlander
Heel zachtmoedig. Heel lief voor de kinderen in de roedel. Menig kind heeft leren lopen aan de vacht van een newfy. Omdat ze pas met 3 jaar volwassen zijn worden ze soms niet goed begrepen. De opvoeding vergt heel veel geduld, maar als dat geduld wordt opgebracht is een newfy de ideale gezinshond. De verhouding van een Newfy met zijn baas is van wederzijds respect.
Rasstandaard van de Newfoundlander
Land van herkomst:
Engeland/Canada
Rasbeschrijving
De Newfoundlander is groot, sterk, krachtig en beweeglijk. Hij is vriendelijk, rustig en volgzaam.
Hoofd:
breed, massief met een ontwikkelde achterhoofdsknobbel, geen uitgesproken stop, tamelijk korte en krachtige voorsnuit, enigszins vierkant.
Ogen:
tamelijk diepliggend en goed uit elkaar geplaatst, met een vriendelijke uitdrukking.
Oren:
klein, ver naar achteren op de schedel aangezet, vlak tegen het hoofd aanliggend.
Gebit:
schaargebit, maar tanggebit wordt toegestaan.
Hals:
krachtig en van matige lengte.
Lichaam:
brede, rechte rug, sterke lendenen. Diepe, brede en lange borstkas met goed gewelfde ribben.
Ledematen:
rechte voorbenen met sterke botten, goed gehoekt in schouder en opperarm. Matig gehoekte achterhand met brede, goed bespierde dijen, tamelijk laaggeplaatste sprongen. Evenwijdige achterbenen.
Voeten:
groot, goed gevormd, voorzien van zwemvliezen, naar voren gericht.
Staart:
van middelmatige lengte, moet tot aan de sprongen reiken, dik en goed behaard. Wordt hangend of in actie rechtuit gedragen met een lichte buiging bij de staartpunt.
Gangwerk:
vrij, rollend. In actie is een lichte mate van toontreden toegestaan.
Vacht:
vlak, dicht, grof ,vet en waterafstotend met onderhaar en dekhaar. De structuur en het volume van de vacht zijn bedoeld om het werk goed te kunnen doen.
Kleur:
gitzwart, bruin of wit met zwarte aftekeningen. Kleine witte aftekeningen op zwarte en bruine honden zijn toegestaan.
Schofthoogte:
reu ca. 71 cm, teef ca. 66 cm.
Gewicht:
reu 64-69 kilo, teef 50-55 kilo.
Gezondheid van de Newfoundlander
De Newfoundlander kan HD-(heupdysplasie), ED- (elleboogdysplasie), oog-, hart-problemen en Cystinurie hebben.
De kans dat deze aandoeningen bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieën van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.
De hart-, oog-, HD- en ED-test worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD en ED worden een rontgenfoto gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
Van het hart wordt een echo gemaakt.
Voor de ogen is een ECVO-test beschikbaar.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) mag ook vaak gefokt worden.
Bij ED en de ECVO-test is VRIJ de uitslag die je op het certificaat wil zien.
Voor Cystinurie is een DNA test beschikbaar. Hierbij kunnen de uitslagen: VRIJ, DRAGER en LIJDER. Dragers mogen alleen gebruikt worden in combinatie met Vrije honden.
Verzorging van de Newfoundlander
Vachtverzorging
Benodigdheden:
borstel, middelgrove kam, schaar, efileerschaar en hark.
De wekelijkse kambeurt:
[Dit is een richtlijn, extreme vachten hebben vaker een kambeurt nodig].
Sla geen kambeurt over, de volgende week is het dubbel zoveel werk.
Laat de hond staan of liggen. Indien u de hond op tafel kamt, let dan goed op dat deze er niet af kan springen of vallen.
Begin bij een achtervoet te kammen en gaat laagje voor laagje [1cm] het hele been omhoog.
Vergeet daarbij niet de binnenkant van het achterbeen mee te kammen. Doe ook het andere been.
Ga verder aan de onderkant van de buik en kam dit ook laagje voor laagje totdat je bij de rug bent. Doe ook de andere zijde van de hond.
Dan de voorpoten laagje voor laagje naar de oksels en schouders. Voorzichtig bij de oksels; deze zijn gevoelig en het haar klit daar nogal eens.
vanaf het punt tussen de voorbenen kam je laagje voor laagje omhoog via de borst naar hals en nek.
Dan vanaf het puntje van de staart [nog steeds laagje voor laagje]helemaal door over de kont en rug naar de kop. Let daarbij goed op het haar achter de oren. Dit is zachter en klit snel.
Vergeet niet het korte haar op poten en snuit mee te kammen.
Indien u een klit bij de hond bent tegen gekomen, probeer de klit dan met uw vingers uit te pluizen. Of knip de klit in de lengte van het haar door. Zet daarbij de punt van de schaar tussen de huid en de klit en knip richting de haarpunten.
En zo zit de wekelijkse kambeurt er weer op. Voor de overige dagen is het schema precies hetzelfde alleen dan met de borstel.
Twee keer per jaar zal de hond zijn vacht ruien. In die tijd verliest de hond heel veel haar. In de ruitijd kunt u de vacht ook met het harkje eens goed doorharken. U zult zien dat de ondervacht [die er toch uit moet] er goed uit te harken is.
LET OP:
het harkje alleen gebruiken in de ruitijd omdat u bij veelvuldig en onnodig gebruik de vacht ermee kan beschadigen.
De oren:
De oren moeten regelmatig worden bijgehouden. De rasstandaard vermeldt, kleine oren, naar achteren geplaatst en vlak tegen het hoofd liggend zonder franje. Je kunt het haar plukken [kleine plukjes haar met duim en wijsvinger verwijderen, met de haarrichting mee] of je kunt de oren met een efileerschaar knippen. Met een efileerschaar knipt u niet zo snel happen in het haar.
De werkwijze is als volgt:
Kam het haar goed door [klitvrij], kam dan het haar van het oor richting de neus.
Het haar wat buiten de oorrand komt kunt u plukken of efileren [knip 1 keer en haal dan de kam er weer door, herhaal!]. Pluk of knip verder tot er geen haar buiten de oorrand meer steekt.
Kam dan het haar naar achteren. Het haar buiten de oorrand komt plukt u of efileert u netjes bij. Let op! Dat u niet teveel achter de oren weghaalt omdat de oren dan te veel gaan opvallen.
Kam de oren daarna weer goed en controleer of beide oren gelijk zijn en of de oren een nette overgang maken naar de hals /nek. Werkt het evt. wat bij.
De voeten:
De voeten moeten rond en gesloten zijn en zonder flossen tussen de tenen.
De werkwijze is als volgt; laat hierbij de hond staan.
Van onderzijde van de voet knippen we [met de gewone schaar] het haar gelijk met de voetzolen. Voel goed of er geen klitten zitten tussen de grote voetzolen want deze kunnen flink irriteren en de hond kan er aan gaan bijten of likken.
Kam het haar tussen de tenen éénmalig omhoog, knip met de efileerschaar de uitstekende haren weg. Zorg ervoor dat er geen gleuven ontstaan tussen de tenen.
Kam de beharing van het been naar beneden en knip het haar gelijk met de rand van de grote voetzool, zodat de haren de grond net niet raken.
Kijk of de voeten gelijk zijn en werk het evt. wat bij.
en ze hebben echt een hele lekkere zachte vacht
Opvoeding van de Newfoundlander
Heel veel geduld. Een newfy is heel pienter en leert snel. Maar gaat pas zitten aan de stoeprand als alles is gecontroleerd. (waaiende blaadjes, fietsers, kinderen op een kilometer afstand) Probeer nooit de strijd aan te gaan met een newfy, die verlies je.
Maar gelukkig heeft een newfy heel erg de wil om te please, maak daar gebruik van. En dan na 2 jaar komt daar ineens de perfecte hond te voorschijn!
Rasvereniging van de Newfoundlander
N.N.F.C.
Overige informatie over de Newfoundlander
Deze honden hebben sterk ontwikkelde vliezen tussen de tenen, vele eigenaren zeggen zwemvliezen, maar dat is niet waar, ze kunnen er ook niet beter door zwemmen.
Voor een specifiek forum alleen van dit ras, kijk op
www.newfoundlander-forum.nl
Of kijk bij http://www.newfoundlander.info/
http://www.newfoundlanderforum.nl/
Newfoundlander pup aanschaffen
Een pup van een goede fokker, die aangesloten is bij de rasvereniging en ook volgens de regels van de rasvereniging fokt kost rond de 1000 euro.
Vraag naar de ouders, informeer of de ouders zijn getest op HD, ED, cystinurie en hartafwijkingen.
De Newfoundlander behoort tot de Rasgroep "Gezelschapshonden"
Geschiedenis van de Newfoundlander
Waar komt deze unieke hond, nee dit unieke ras vandaan?
Van Newfoundland zult u zeggen.
Ongetwijfeld komt dan de vraag:
"Hoe is hij daar gekomen?"
Wie zal het zeggen.
Er bestaan verschillende theorieën,
maar niet één geeft uitsluitsel hierover.
Johan Pieterse, de grote Nederlandse
propagandist van het ras en de oprichter
van de NNFC, hield het erop
dat Jean Cabot en zijn manschappen,
de ontdekkers van Newfoundland, hun
scheepshonden aldaar aan land hebben gebracht.
Deze honden, op hun beurt ook voorouders van
de Pyreneese berghond en de Noord-Spaanse Spaniël,
zouden op Newfoundland de grondslag hebben gelegd
voor onze Newfoundlander.
De Zwitserse deskundige Dr. Albert Heim is van mening dat de schedel van de Newfoundlander
overeenkomsten vertoont met de 'Canis Familiaris Inostranzeur', de oervader van de Tibetaanse
Dog en de Molossus. Dogachtigen waartoe ook de Mastiff, de St. Bemard, de Pyreneese Berghond en de Elandhond gerekend worden.
Op grond van die verwantschap kan de Newfoundlander zich niet zelfstandig op het eiland ontwikkeld
hebben en moet daarom van elders zijn gekomen.
Meegenomen door Baskische vissers, die reeds in 1506 op Newfoundland zijn gerapporteerd?
Of waren het de oer-Indianen die op het eind van de laatste IJstijd via de Aleoeten het
Amerikaanse continent binnentrokken en Tibetaanse dogachtigen meebrachten?
Was het misschien Leif Erikson, de vergeten ontdekker van Amerika, die in de tiende eeuw
een grote zwarte 'beer-hond' genaamd Oolum meebracht?
Wat er van die theorieën ook waar mag zijn, één ding is zeker:
we zullen nooit met zekerheid de herkomst van de Newfoundlander kunnen vaststellen.
Misschien is dat ook wel zo goed, want we kunnen nu met stelligheid beweren dat het ras
niet door mensenhanden is gemaakt.
De Newfoundlander heeft een natuurlijk ontwikkelingsproces doorgemaakt,
zonder slachtoffer te zijn geworden van ingrijpen door de mens om te voldoen
aan een vooraf bepaald doel, aan een gril of waanidee.
De Newfoundlander is een natuurprodukt van het eiland.
Dit natuurproduct is door de Engelsen 'bewerkt' waardoor het huidige verschijningsbeeld ontstaan is.
Karakter van de Newfoundlander
Heel zachtmoedig. Heel lief voor de kinderen in de roedel. Menig kind heeft leren lopen aan de vacht van een newfy. Omdat ze pas met 3 jaar volwassen zijn worden ze soms niet goed begrepen. De opvoeding vergt heel veel geduld, maar als dat geduld wordt opgebracht is een newfy de ideale gezinshond. De verhouding van een Newfy met zijn baas is van wederzijds respect.
Rasstandaard van de Newfoundlander
Land van herkomst:
Engeland/Canada
Rasbeschrijving
De Newfoundlander is groot, sterk, krachtig en beweeglijk. Hij is vriendelijk, rustig en volgzaam.
Hoofd:
breed, massief met een ontwikkelde achterhoofdsknobbel, geen uitgesproken stop, tamelijk korte en krachtige voorsnuit, enigszins vierkant.
Ogen:
tamelijk diepliggend en goed uit elkaar geplaatst, met een vriendelijke uitdrukking.
Oren:
klein, ver naar achteren op de schedel aangezet, vlak tegen het hoofd aanliggend.
Gebit:
schaargebit, maar tanggebit wordt toegestaan.
Hals:
krachtig en van matige lengte.
Lichaam:
brede, rechte rug, sterke lendenen. Diepe, brede en lange borstkas met goed gewelfde ribben.
Ledematen:
rechte voorbenen met sterke botten, goed gehoekt in schouder en opperarm. Matig gehoekte achterhand met brede, goed bespierde dijen, tamelijk laaggeplaatste sprongen. Evenwijdige achterbenen.
Voeten:
groot, goed gevormd, voorzien van zwemvliezen, naar voren gericht.
Staart:
van middelmatige lengte, moet tot aan de sprongen reiken, dik en goed behaard. Wordt hangend of in actie rechtuit gedragen met een lichte buiging bij de staartpunt.
Gangwerk:
vrij, rollend. In actie is een lichte mate van toontreden toegestaan.
Vacht:
vlak, dicht, grof ,vet en waterafstotend met onderhaar en dekhaar. De structuur en het volume van de vacht zijn bedoeld om het werk goed te kunnen doen.
Kleur:
gitzwart, bruin of wit met zwarte aftekeningen. Kleine witte aftekeningen op zwarte en bruine honden zijn toegestaan.
Schofthoogte:
reu ca. 71 cm, teef ca. 66 cm.
Gewicht:
reu 64-69 kilo, teef 50-55 kilo.
Gezondheid van de Newfoundlander
De Newfoundlander kan HD-(heupdysplasie), ED- (elleboogdysplasie), oog-, hart-problemen en Cystinurie hebben.
De kans dat deze aandoeningen bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieën van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.
De hart-, oog-, HD- en ED-test worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD en ED worden een rontgenfoto gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
Van het hart wordt een echo gemaakt.
Voor de ogen is een ECVO-test beschikbaar.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) mag ook vaak gefokt worden.
Bij ED en de ECVO-test is VRIJ de uitslag die je op het certificaat wil zien.
Voor Cystinurie is een DNA test beschikbaar. Hierbij kunnen de uitslagen: VRIJ, DRAGER en LIJDER. Dragers mogen alleen gebruikt worden in combinatie met Vrije honden.
Verzorging van de Newfoundlander
Vachtverzorging
Benodigdheden:
borstel, middelgrove kam, schaar, efileerschaar en hark.
De wekelijkse kambeurt:
[Dit is een richtlijn, extreme vachten hebben vaker een kambeurt nodig].
Sla geen kambeurt over, de volgende week is het dubbel zoveel werk.
Laat de hond staan of liggen. Indien u de hond op tafel kamt, let dan goed op dat deze er niet af kan springen of vallen.
Begin bij een achtervoet te kammen en gaat laagje voor laagje [1cm] het hele been omhoog.
Vergeet daarbij niet de binnenkant van het achterbeen mee te kammen. Doe ook het andere been.
Ga verder aan de onderkant van de buik en kam dit ook laagje voor laagje totdat je bij de rug bent. Doe ook de andere zijde van de hond.
Dan de voorpoten laagje voor laagje naar de oksels en schouders. Voorzichtig bij de oksels; deze zijn gevoelig en het haar klit daar nogal eens.
vanaf het punt tussen de voorbenen kam je laagje voor laagje omhoog via de borst naar hals en nek.
Dan vanaf het puntje van de staart [nog steeds laagje voor laagje]helemaal door over de kont en rug naar de kop. Let daarbij goed op het haar achter de oren. Dit is zachter en klit snel.
Vergeet niet het korte haar op poten en snuit mee te kammen.
Indien u een klit bij de hond bent tegen gekomen, probeer de klit dan met uw vingers uit te pluizen. Of knip de klit in de lengte van het haar door. Zet daarbij de punt van de schaar tussen de huid en de klit en knip richting de haarpunten.
En zo zit de wekelijkse kambeurt er weer op. Voor de overige dagen is het schema precies hetzelfde alleen dan met de borstel.
Twee keer per jaar zal de hond zijn vacht ruien. In die tijd verliest de hond heel veel haar. In de ruitijd kunt u de vacht ook met het harkje eens goed doorharken. U zult zien dat de ondervacht [die er toch uit moet] er goed uit te harken is.
LET OP:
het harkje alleen gebruiken in de ruitijd omdat u bij veelvuldig en onnodig gebruik de vacht ermee kan beschadigen.
De oren:
De oren moeten regelmatig worden bijgehouden. De rasstandaard vermeldt, kleine oren, naar achteren geplaatst en vlak tegen het hoofd liggend zonder franje. Je kunt het haar plukken [kleine plukjes haar met duim en wijsvinger verwijderen, met de haarrichting mee] of je kunt de oren met een efileerschaar knippen. Met een efileerschaar knipt u niet zo snel happen in het haar.
De werkwijze is als volgt:
Kam het haar goed door [klitvrij], kam dan het haar van het oor richting de neus.
Het haar wat buiten de oorrand komt kunt u plukken of efileren [knip 1 keer en haal dan de kam er weer door, herhaal!]. Pluk of knip verder tot er geen haar buiten de oorrand meer steekt.
Kam dan het haar naar achteren. Het haar buiten de oorrand komt plukt u of efileert u netjes bij. Let op! Dat u niet teveel achter de oren weghaalt omdat de oren dan te veel gaan opvallen.
Kam de oren daarna weer goed en controleer of beide oren gelijk zijn en of de oren een nette overgang maken naar de hals /nek. Werkt het evt. wat bij.
De voeten:
De voeten moeten rond en gesloten zijn en zonder flossen tussen de tenen.
De werkwijze is als volgt; laat hierbij de hond staan.
Van onderzijde van de voet knippen we [met de gewone schaar] het haar gelijk met de voetzolen. Voel goed of er geen klitten zitten tussen de grote voetzolen want deze kunnen flink irriteren en de hond kan er aan gaan bijten of likken.
Kam het haar tussen de tenen éénmalig omhoog, knip met de efileerschaar de uitstekende haren weg. Zorg ervoor dat er geen gleuven ontstaan tussen de tenen.
Kam de beharing van het been naar beneden en knip het haar gelijk met de rand van de grote voetzool, zodat de haren de grond net niet raken.
Kijk of de voeten gelijk zijn en werk het evt. wat bij.
en ze hebben echt een hele lekkere zachte vacht
Opvoeding van de Newfoundlander
Heel veel geduld. Een newfy is heel pienter en leert snel. Maar gaat pas zitten aan de stoeprand als alles is gecontroleerd. (waaiende blaadjes, fietsers, kinderen op een kilometer afstand) Probeer nooit de strijd aan te gaan met een newfy, die verlies je.
Maar gelukkig heeft een newfy heel erg de wil om te please, maak daar gebruik van. En dan na 2 jaar komt daar ineens de perfecte hond te voorschijn!
Rasvereniging van de Newfoundlander
N.N.F.C.
Overige informatie over de Newfoundlander
Deze honden hebben sterk ontwikkelde vliezen tussen de tenen, vele eigenaren zeggen zwemvliezen, maar dat is niet waar, ze kunnen er ook niet beter door zwemmen.
Voor een specifiek forum alleen van dit ras, kijk op
www.newfoundlander-forum.nl
Of kijk bij http://www.newfoundlander.info/
http://www.newfoundlanderforum.nl/
Newfoundlander pup aanschaffen
Een pup van een goede fokker, die aangesloten is bij de rasvereniging en ook volgens de regels van de rasvereniging fokt kost rond de 1000 euro.
Vraag naar de ouders, informeer of de ouders zijn getest op HD, ED, cystinurie en hartafwijkingen.
