25-12-1992 Ringo † 17-01-2002
Lieve Ringo,
Met jou is het gene allemaal begonnen,
Jij was mijn eerste hond dat is niet verzonnen.
Mijn eerste houd zonder allergies
Geen last meer van mijn Astma of mijn genies.
Nooit in mijn leven een hond zouden hebben,
Dat moest ik maar voor liefhebben.
Maar toen kwam jij in mijn leventje voorbij,
Je kan begrijpen ik was ongelofelijk blij.
Heel kort heb ik van je mogen genieten,
Maar je behoort zeker tot me favorieten.
Alles deden wij samen met zijn 2,
Waar ik ook naar toe ging, jij ging mee.
Altijd waren we samen,
Maar dat moesten we snel beramen.
Ik weet het allemaal nog zo perfect,
Ik ging weg en jij was niet zo opgewekt.
Je spuugde zelfs een keer voor ik ging,
En ik vroeg aan me moeder, let jij even op me lieveling.
Ik weet het nog goed ik kwam thuis en waar was jij,
Bij de dierenarts is wat mijn ouders tegen mij zei.
Het ging niet goed met jou,
Hoe kon dat nou ik hou van jou.
Wat der toen gebeurde kon de dieren arts alleen nog maar raden,
Zij wisten niet wat jou zo kon schade.
Binnen 24 uur was jij weg van mij,
Waar is nou die witte wolf aan mijn zij.
Ik moest alleen verder zonder jou,
Maar hoe moest ik verder, hoe kon dit nou.
Door de depressie aan lager wal geraakt,
Hoe kon dit nou we hadden alles samen meegemaakt.
Dikke tranen van verdriet en pijn,
Hoe en waar zou nu mijn mannetje zijn.
Door dit gedicht voor jou te doen,
Zakt de moed weer eens in me schoen.
Ik wil je laten weten dat ik je nooit ben vergeten,
En dat ik nog steeds van je ben bezeten.
Jij hebt voor mij een wereld geopend,
Ook al is dat soms met verdriet en slopend.
Vergeten wil ik jullie geen van allen,
En als we weer alle samen zijn gaan we weer met zijn alle knallen.
Tot dan mijn lieve vriend,
Nog steeds snap ik niet waaraan ik jou heb verdient.
Rust zacht lieve Ringo, ik mis je nog steeds elke dag.
