08-01-2001 Cheeco † 09-08-2008
Lieve Cheeco
Als herplaatser kwam je bij me thuis,
Het voelde al meteen pluis.
Je paste je geweldig aan,
Daar was voor jou geen kunst aan.
Een hond als jij bestaat der maar 1 vandaar,
En nu ben je der niet meer dat is raar.
Na 3 jaar liep je lekker in het park.
Je hart had in ene geen zin meer,
En je stortte in ene neer.
In me armen stopte je der even mee,
En ik dacht wat moet ik nou ohw NEE!!
De dierenarts kon je niet meer helpen,
Want we wouden je problemen graag verhelpen.
Ik moest doen wat ik moet doen,
Ook al zag ik dat helemaal niet zitten toen.
Ik gaf jou je wel verdiende rust,
Ik heb je als afscheid nog op je neus gekust.
Ik heb je moeten laten in slapen,
Daarvoor moest ik veel moed moeten rapen.
Nu je der niet meer bent,
Mis ik mijn geweldige vent.
Wat een prachtige jaren hadden wij samen,
Dat kan iedereen die jouw kende beamen.
Een grote hond met een hartje van goud,
Daarom is het niet gek dat der nog steeds om jou wordt gerouwt.
Ik zal je missen vriend elke dag,
Maar kijk naar je terug met een lach.
Met tranen moet ik dit gedicht bekopen,
Dat ik je ooit nog is terug zie, dat mag ik graag hopen.
Ik ga nu stoppen want, dit wordt me te emotioneel,
Lieve vriend ik hou van je heel veel.
