Tara † 30-01-2007
Lieve Tara,
Ook jij kwam als herplaatser binnen,
En geen dag spijt der van dat we aan jou gingen beginnen.
Wat hadden we het met ze alle toch fijn
Alles was roze kleur en maneschijn.
Samen met zijn alle lange wandelingen in het park,
Het leven was 1 groot pretpark.
Toen kwam der gedrag en wisten wij,
Dit is geen gedrag volgens mij.
Uit onderzoek kwam der tevoren,
Dat een hersentumor dit plaatje kwam verstoren.
Het ging alleen maar slechter,
Maar je was een echte vechter.
De andere honden en ik der onder moesten lijden,
Toen we je moesten gaan mijden.
Je beet keer op keer van je af,
Daaraan konden we merken dat je hersens het begaf.
Je was jezelf niet meer,
Redt zij het nog wel zeiden we keer op keer.
Toen je ons ging bijten tot bloedens toe,
Zagen wij jij bent dit gevecht moe.
We gaven je de rust die jij verdient,
Jouw tumor had hier toegediend.
We moesten dit doen we hadden geen keus,
Deze onmacht maakte ons furieus.
Dit is niet eerlijk, dit mag niet zo zijn,
Jij bent ons meisje je vind het hier zo fijn.
We besloten je de rust te geven,
Je hebt het leven dat je verdiende gekregen.
Je bent nu in de hemel samen met Snowy & Cheeco,
Dit is hoe ik het in gedachten wil houden zo.
Ooit zullen we allemaal weer samen zijn,
En ik beloof jullie dat lijkt mij heel fijn.
Ik kan niet wachten to we elkaar weer zien,
Dan zullen we nooit meer gescheiden worden bovendien.
Tot ooit mij lieve meid,
Van jou in mijn huis op te nemen had ik nooit spijt.
