Ras groep van de Sussex Spaniel
De Sussex Spaniel behoort tot de Rasgroep "Staande Jachthonden, Spaniels en Retrievers"
Geschiedenis van de Sussex Spaniel
In Engeland, waar hij vandaan komt, is de Sussex Spaniel erg bekend. Erbuiten is hij zeldzaam. De rasnaam is afgeleid van het graafschap Sussex, waar hij in een kennel werd ontwikkeld; het is een echte éénmanscreatie. De eerste exemplaren werden al rond het jaar 1700 waargenomen, maar rond 1795 begon Mr. Fuller in Sussex dit ras te fokken. Hij wijdde vijftig jaar van zijn leven om van dit ras iets unieks te maken. Zijn bloedlijnen worden nog steeds teruggevonden in de huidige generaties. Na de tweede Wereldoorlog was het aantal overgebleven Sussex Spaniels erg laag. Mrs. Freer's Fourelover's kennel bezat destijds nog een stuk of acht honden en met zorgvuldig fokken heeft zij het ras weten te handhaven. Sinds het midden van de 19de eeuw werd het ras in Engeland ook geshowd. Door zijn lange en lage bouw is hij in open terrein nogal langzaam als jachthond, maar hij maakt veel goed met zijn uitstekende neus en grote vastberadenheid in het veld. Hij is klein maar stoer gebouwd en heeft veel talent als opjager en apporteur van klein wild en vogels, maar hij kan dat wel geen hele dag volhouden. Merkwaardig voor dit ras, is dat ze al blaffend jagen. De glanzende leverkleurige vacht is tevens typerend voor deze hond.
Karakter van de Sussex Spaniel
Lief en slim, eigenzinnig, aanhankelijk, vrolijk, aangename huisgenoot. Geen overdreven blaffer. Sommige Sussex spaniels zijn wat jaloers van aard en willen hun baas graag voor hunzelf houden. Dit brengt soms problemen mee met vreemd bezoek, voornamelijk als het kleine kinderen betreft die onverwacht in hun beweging zijn. Hij trekt zich dan graag in zijn bench terug en komt eruit als hij het vertrouwt. Omdat een Sussex niet kan janken zal hij grommen om te laten weten wat hij ervan vindt. De Sussex spaniel houdt van een rustige omgeving maar ook van gezelligheid. Voor zover bekend accepteert hij de autoriteit van twee bazen en wat moeilijker een derde persoon.
Rasstandaard van de Sussex Spaniel
Land van herkomst:
Engeland
Korte geschiedenis van het ras
De Sussex Spaniel ontstond als een plaatselijke spanielvariant in het graafschap Susses in Engeland. Zijn geschiedenis kan herleid worden tot het einde van de achttiende eeuw, en het is bekend dat de nu uitgestorven Liver and Black Norfolk Spaniel, de Field Spaniel en mogelijk een aantal andere setting spaniels hierin een rol hebben gespeeld. De fokwerkzaamheden hadden als doel een opjagende en apporterende vogelhond te verkrijgen, die met geblaf jaagt, wat zijn bruikbaarheid op moeilijk terrein vergroot. Zijn langzame manier van jagen is ook noodzakelijk om de jager de tijd te geven om te schieten. Het ras werd in 1862 voor het eerst tentoongesteld in Londen. Het is een zeldzaam ras, en de genenpool is dus klein.
Rasbeschrijving
De Sussex Spaniel moet een massieve en krachtig gebouwde hond zijn, actief en energiek. De rollende bewegingen zijn kenmerkend.
Hoofd:
de schedel is breed en gerond van oor tot oor, ondiepe voorhoofdsgroef, uitgesproken stop. Gefronste wenkbrauwen en duidelijke achterhoofdsknobbel. Leverkleurige neusspiegel.
Ogen:
hazelnootkleurig, vrij groot, met een milde uitdrukking.
Oren:
dik, vrij groot, lobvormig, vrij laag vlak boven de ooglijn aangezet. Ze moeten dicht tegen de wangen hangen.
Gebit:
schaargebit.
Hals:
lang, sterk, licht gebogen. Het hoofd wordt iets boven de ruglijn gedragen. Weinig keelhuid, maar overvloedige halskraag.
Lichaam:
diep en goed ontwikkeld, maar niet te rond en breed. Sterke rug en lendenen, gespierd, lange achterste ribben, geen middel of opgetrokken buiklijn.
Ledematen:
goed naar achteren geplaatste schouders. Krachtige voorbenen met goede botten, goed bespierd. Vrij korte achterbenen met krachtige dijen, sterke en brede sprong, matige hoeking van knie- en spronggewricht.
Voeten:
rond, met sterke voetzolen, behaard tussen de tenen.
Staart:
laag aangezet. Mag niet boven de ruglijn worden gedragen. Tijdens de bewegingen kenmerkende staartacties.
Gangwerk:
evenwijdige voor- en achterbeenbewegingen met de kenmerkende rollende beweging, vlot.
Vacht:
overvloedig, glad en zonder de neiging te krullen. Voldoende onderhaar om bescherming te bieden tegen weer en wind. De oren dienen bedekt te zijn met zacht, golvend haard. De voor- en achterbenen moeten matig bevederd zijn. Overvloedig behaarde staart zonder vlag.
Kleur:
warmgouden leverkleur met goudglans in de haarpunten.
Schofthoogte:
38-41 cm.
Gewicht:
ca. 23 kilo.
Gezondheid van de Sussex Spaniel
De Sussex Spaniël kan HD (heupdysplasie), Hartproblemen en Oogproblemen (PRA, Cataract, RD) hebben.
De kans dat deze aandoeningen bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieën van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.
De HD- en Oogtest worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD wordt een rontgenfoto gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) en soms HD-C mag ook vaak gefokt worden.
De uitslag bij de oogtest (ECVO) moet VRIJ zijn en elk jaar herhaald worden.
Verzorging van de Sussex Spaniel
DAGELIJKSE BEHANDELING :
met een zachte borstel de losse haren van de rug uithalen. De bevedering met een grove kam uitkammen. GROTE BEHANDELING : minstens vier maal per jaar hebben deze honden een verzorging nodig in het trimsalon, waar de vacht getrimd en geëffileerd wordt volgens het ras. VOOR- EN NADELEN VAN DE VACHT : de bevedering vraagt een regelmatige uitkambeurt. Tamelijk veel losse haren in huis.
Opvoeding van de Sussex Spaniel
Consequent, maar met zachte hand voedt u de Sussex Spaniël op.
Rasvereniging van de Sussex Spaniel
http://www.spanielclub.nl/index.php
De Sussex Spaniel behoort tot de Rasgroep "Staande Jachthonden, Spaniels en Retrievers"
Geschiedenis van de Sussex Spaniel
In Engeland, waar hij vandaan komt, is de Sussex Spaniel erg bekend. Erbuiten is hij zeldzaam. De rasnaam is afgeleid van het graafschap Sussex, waar hij in een kennel werd ontwikkeld; het is een echte éénmanscreatie. De eerste exemplaren werden al rond het jaar 1700 waargenomen, maar rond 1795 begon Mr. Fuller in Sussex dit ras te fokken. Hij wijdde vijftig jaar van zijn leven om van dit ras iets unieks te maken. Zijn bloedlijnen worden nog steeds teruggevonden in de huidige generaties. Na de tweede Wereldoorlog was het aantal overgebleven Sussex Spaniels erg laag. Mrs. Freer's Fourelover's kennel bezat destijds nog een stuk of acht honden en met zorgvuldig fokken heeft zij het ras weten te handhaven. Sinds het midden van de 19de eeuw werd het ras in Engeland ook geshowd. Door zijn lange en lage bouw is hij in open terrein nogal langzaam als jachthond, maar hij maakt veel goed met zijn uitstekende neus en grote vastberadenheid in het veld. Hij is klein maar stoer gebouwd en heeft veel talent als opjager en apporteur van klein wild en vogels, maar hij kan dat wel geen hele dag volhouden. Merkwaardig voor dit ras, is dat ze al blaffend jagen. De glanzende leverkleurige vacht is tevens typerend voor deze hond.
Karakter van de Sussex Spaniel
Lief en slim, eigenzinnig, aanhankelijk, vrolijk, aangename huisgenoot. Geen overdreven blaffer. Sommige Sussex spaniels zijn wat jaloers van aard en willen hun baas graag voor hunzelf houden. Dit brengt soms problemen mee met vreemd bezoek, voornamelijk als het kleine kinderen betreft die onverwacht in hun beweging zijn. Hij trekt zich dan graag in zijn bench terug en komt eruit als hij het vertrouwt. Omdat een Sussex niet kan janken zal hij grommen om te laten weten wat hij ervan vindt. De Sussex spaniel houdt van een rustige omgeving maar ook van gezelligheid. Voor zover bekend accepteert hij de autoriteit van twee bazen en wat moeilijker een derde persoon.
Rasstandaard van de Sussex Spaniel
Land van herkomst:
Engeland
Korte geschiedenis van het ras
De Sussex Spaniel ontstond als een plaatselijke spanielvariant in het graafschap Susses in Engeland. Zijn geschiedenis kan herleid worden tot het einde van de achttiende eeuw, en het is bekend dat de nu uitgestorven Liver and Black Norfolk Spaniel, de Field Spaniel en mogelijk een aantal andere setting spaniels hierin een rol hebben gespeeld. De fokwerkzaamheden hadden als doel een opjagende en apporterende vogelhond te verkrijgen, die met geblaf jaagt, wat zijn bruikbaarheid op moeilijk terrein vergroot. Zijn langzame manier van jagen is ook noodzakelijk om de jager de tijd te geven om te schieten. Het ras werd in 1862 voor het eerst tentoongesteld in Londen. Het is een zeldzaam ras, en de genenpool is dus klein.
Rasbeschrijving
De Sussex Spaniel moet een massieve en krachtig gebouwde hond zijn, actief en energiek. De rollende bewegingen zijn kenmerkend.
Hoofd:
de schedel is breed en gerond van oor tot oor, ondiepe voorhoofdsgroef, uitgesproken stop. Gefronste wenkbrauwen en duidelijke achterhoofdsknobbel. Leverkleurige neusspiegel.
Ogen:
hazelnootkleurig, vrij groot, met een milde uitdrukking.
Oren:
dik, vrij groot, lobvormig, vrij laag vlak boven de ooglijn aangezet. Ze moeten dicht tegen de wangen hangen.
Gebit:
schaargebit.
Hals:
lang, sterk, licht gebogen. Het hoofd wordt iets boven de ruglijn gedragen. Weinig keelhuid, maar overvloedige halskraag.
Lichaam:
diep en goed ontwikkeld, maar niet te rond en breed. Sterke rug en lendenen, gespierd, lange achterste ribben, geen middel of opgetrokken buiklijn.
Ledematen:
goed naar achteren geplaatste schouders. Krachtige voorbenen met goede botten, goed bespierd. Vrij korte achterbenen met krachtige dijen, sterke en brede sprong, matige hoeking van knie- en spronggewricht.
Voeten:
rond, met sterke voetzolen, behaard tussen de tenen.
Staart:
laag aangezet. Mag niet boven de ruglijn worden gedragen. Tijdens de bewegingen kenmerkende staartacties.
Gangwerk:
evenwijdige voor- en achterbeenbewegingen met de kenmerkende rollende beweging, vlot.
Vacht:
overvloedig, glad en zonder de neiging te krullen. Voldoende onderhaar om bescherming te bieden tegen weer en wind. De oren dienen bedekt te zijn met zacht, golvend haard. De voor- en achterbenen moeten matig bevederd zijn. Overvloedig behaarde staart zonder vlag.
Kleur:
warmgouden leverkleur met goudglans in de haarpunten.
Schofthoogte:
38-41 cm.
Gewicht:
ca. 23 kilo.
Gezondheid van de Sussex Spaniel
De Sussex Spaniël kan HD (heupdysplasie), Hartproblemen en Oogproblemen (PRA, Cataract, RD) hebben.
De kans dat deze aandoeningen bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieën van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.
De HD- en Oogtest worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD wordt een rontgenfoto gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) en soms HD-C mag ook vaak gefokt worden.
De uitslag bij de oogtest (ECVO) moet VRIJ zijn en elk jaar herhaald worden.
Verzorging van de Sussex Spaniel
DAGELIJKSE BEHANDELING :
met een zachte borstel de losse haren van de rug uithalen. De bevedering met een grove kam uitkammen. GROTE BEHANDELING : minstens vier maal per jaar hebben deze honden een verzorging nodig in het trimsalon, waar de vacht getrimd en geëffileerd wordt volgens het ras. VOOR- EN NADELEN VAN DE VACHT : de bevedering vraagt een regelmatige uitkambeurt. Tamelijk veel losse haren in huis.
Opvoeding van de Sussex Spaniel
Consequent, maar met zachte hand voedt u de Sussex Spaniël op.
Rasvereniging van de Sussex Spaniel
http://www.spanielclub.nl/index.php
