Rasgroep van de Picardische Herdershond
De Picardische Herdershond behoort tot de Rasgroep "Herdershonden"
Geschiedenis van de Picardische Herdershond
De Picardische Herdershond of Berger Picard deed in de negentiende eeuw zijn intrede in Frankrijk. Deze vrij grote herders werden door de Kelten meegenomen. Deze hond is een afstammeling van de oude Herdershonden uit de Middeleeuwen zoals die op schilderijen werden afgebeeld. De honden zijn verwant aan de Briards en de Beauceron en werden samen met deze honden in 1863 voor het eerst tentoongesteld. In 1925 werd de standaard opgesteld en werd dit ras officieel erkend. Door het ras te gebruiken voor de fok van de Bouvier des Flandres, verdween het ras als zodanig. Pas aan het einde van de tweede wereldoorlog zijn de liefhebbers van het ras weer begonnen met de fok en is het aan hen te danken dat dit ras praktisch uit het niets weer ontstond.
Zijn werkterrein bevindt zich tegenwoordig in de regio Pais-de-Calais. Frankrijk is niet al te dichtbevolkt met deze herders en buiten Frankrijk zijn er zeer weinig exemplaren.
Karakter van de Picardische Herdershond
Een picardische herdershond is dominant, erg aanwezig. Van andere rassen moet je dit afleren, maar bij een picardische herderhond behoort dit tot zijn profiel. Hij is erg roedelgevoelig en weet precies zijn plaats in de roedel. Zeer sociaal. Hij is erg zorgzaam voor zijn ’roedel’. Zeer lief voor kinderen! Heeft graag het laatste woord. Hij is onvermoeibaar en beresterk.
Rasstandaard van de Picardische Herdershond
De Picardische herdershond is van oorsprong een boerenhond die afkomstig is uit de noord franse landstreek Picardië. Hij fungeerde daar als bewaker en veedrijver. De Picardische herdershond (ofwel Picard genoemd) is een elegante, krachtige, gespierde herdershond met een ruwharige vacht. In 1925 werd hij erkend door de Franse herdershondenclub. In Nederland is het ras erkend sinds 27 februari 1982 door de Raad van Beheer op kynologisch gebied in Nederland.
Het zijn zeer zeldzame honden. Het totale bestand van alle honden wordt geschat op 3500. In Nederland bedraagt het aantal ongeveer 100. De meeste vertegenwoordigers van het ras zijn er in Frankrijk. Daar wordt hij ook nog steeds gebruikt als werkhond, bijvoorbeeld om de schapen te hoeden. Het ras is in de jaren heen een gebruikshond geweest en hij behoort nog steeds tot een van de door de FCI erkende werkhondenrassen.
Karakter:
Het is een hond met een behoorlijke dosis energie en hij heeft daarom veel beweging nodig. Het is beslist geen hond voor een klein blokje om. De Picard is een typische Franse herdershond. Het is geen allemansvriend en ten opzichte van vreemden kan hij soms afstandelijk en wantrouwend zijn. Dit is absoluut iets anders dan angstig of agressief. Voor het eigen gezin en bekenden is het een zeer fijne en lieve hond die erg tolerant is. Juist omdat hij voor zijn eigen mensen zo aandoenlijk kan zijn, wordt wel eens vergeten dat het een waak- en verdedigingshond is die duidelijk leiding nodig heeft. Consequent opgevoed is het een zeer vriendelijk en betrouwbaar dier, die slechts zijn verdedigingsaard laat zien als de situatie dat vereist.
Picardische herdershonden zijn van nature bereid eigen initiatief te tonen, ze proberen altijd ergens onderuit te komen als ze daar nu net even geen zin in hebben. Ze hebben een levendige oogopslag die menig hart in vuur en vlam zal zetten. Ze maken graag veel stennis om niets en hebben geen lol in het leven wanneer van hem altijd strikte gehoorzaamheid wordt gewenst. Picards zijn levensgenieters, nieuwsgierig maar bedachtzaam, onomkoopbaar voor vreemden, maar zeer gevoelig van aard waar het zijn baas betreft. Hij voelt feilloos het verschil aan tussen spel en ernst.
Hij kan bijzonder onder de indruk zijn van een grote mond en kijkt daarbij alsof hem het grootste onrecht wordt aangedaan. Om het ongewenste gedrag van de Picard te corrigeren is een afkeurende toon in de stem van de baas al genoeg. Lijfelijke straffen zijn uit den boze. Ze hebben dan ook geen tot weinig uitwerking op een Picard; hij is hier vrijwel ongevoelig voor, althans voor de pijn.
De baas moet het Picard karakter kunnen waarderen, aan de ene kant eigenzinnig, koppig en temperamentvol, aan de andere kant gevoelig van aard. Als dat zo is, heeft hij in zijn Picard een kameraad voor het leven gevonden.
De Picardische herdershond is geschikt voor vele gebruiksdoelen. Het is niet alleen een veedrijver of een waakhond, maar meer een 'manusje van alles'. Tegenwoordig zijn er genoeg mogelijkheden om met de hond bezig te zijn. Enerzijds is het leuk om te doen, anderzijds vergroot het de band tussen baas en hond. Er zijn Picard-bezitters die IPO. KNPV, GGI, GGII, GGIII, clicker cursussen, behendigheid, EG, VEG en flyball doen. Bij voldoende beweging (africhting, wandelingen, naast de fiets in draf) is de Picard een rustige hond in huis.
Het uiterlijk:
Typische eigenschappen van een Picardische herdershond zijn:
de tamelijk hoog aangezette oren, waardoor het lijkt alsof een pup (die nog kort haar heeft) grote vleermuisoren heeft. Een koddig gezicht. Loopt u op straat met een Picardpup dan hoort u van veel mensen: kijk nou, die oren.
het zwevende gangwerk
Deze twee opvallende kenmerken van de Picardische herdershond onderscheiden hem van andere herdershonden.
De Picard is een warrelig uitziende, ruwharige herdershond met een schofthoogte van 55-60 cm (teven) en 60-65 cm (reuen). Een middelgrote hond dus. De vacht hoeft niet, in tegenstelling tot veel andere ruwharige rassen, getrimd te worden. Alleen de oren moeten zo nu en dan geplukt.
Evenals bij vele andere ruwharige rassen wordt het hoofd van een Picard gesierd door het garnituur (wenkbrauwen, snor en baard). De open, gelaagde vacht van de Picard vraagt weinig onderhoud. In de verhaarperiode (voorjaar en herfst) kan de kam gebruikt worden om de dode ondervacht sneller te laten verwijderen. Buiten de verhaarperiode is een wekelijkse borstel/massagebeurt voldoende om vacht en huis in goede conditie te houden.
De Picardische herdershond komt voor in de volgende kleuren: Fauve (rood; lees blond), fauve charbonne (rood met zwarte aftekening), fauve bringee (rood gestroomd), fauve bringee de marron (kastanjerood gestroomd), fauve bringee de bleu (blauw-grijs rood gestroomd), clair (rossig of lichtrood), sable (zandkleurig) en grise (grijs). De gestroomde vachten kennen nog de toevoegingen 'fortement' en 'tres fortement' al naar de diepte van de vachtkleur. De kleur van de ogen moet passen bij de vachtkleur, maar mogen nooit lichter zijn dan hazelnootkleur.
Gezondheid van de Picardische Herdershond
De Picardische herdershond kan HD- (heupdysplasie), Epilepsie en Oogproblemen hebben.
De kans dat deze aandoeningen bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieen van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.
HD en oog-test worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD worden rontgenfoto's gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) mag ook vaak gefokt worden.
Bij de oogtest (EVCO) is VRIJ de uitslag die je op het certificaat wil zien.
Verzorging van de Picardische Herdershond
GELIJKSE BEHANDELING :
met grove borstel en kam. GROTE BEHANDELING : in de rui met het herdersharkje de losse dekharen en ondervacht uitharken. Liever niet wassen, maar af en toe moet het toch. Oren reinigen, kijken of er vuil in de ogen zit en reinigen, en drogen.
Opvoeding van de Picardische Herdershond
Als pup zeer druk.
Het is een erg inteligent en vooral eigenwijs ras met een geheel eigen karakter.
Als pup zijn ze onvermoeibaar.
Ze hebben als pup een baas nodig die zich verdiept heeft in het karakter van een picard en die veel geduld heeft, dan heb je de perfecte hond, lief, zorgzaam, inteligent en een geweldige huisgenoot.
Rasvereniging van de Picardische Herdershond
http://www.picardischeherdershondenclub.nl/
De Picardische Herdershond behoort tot de Rasgroep "Herdershonden"
Geschiedenis van de Picardische Herdershond
De Picardische Herdershond of Berger Picard deed in de negentiende eeuw zijn intrede in Frankrijk. Deze vrij grote herders werden door de Kelten meegenomen. Deze hond is een afstammeling van de oude Herdershonden uit de Middeleeuwen zoals die op schilderijen werden afgebeeld. De honden zijn verwant aan de Briards en de Beauceron en werden samen met deze honden in 1863 voor het eerst tentoongesteld. In 1925 werd de standaard opgesteld en werd dit ras officieel erkend. Door het ras te gebruiken voor de fok van de Bouvier des Flandres, verdween het ras als zodanig. Pas aan het einde van de tweede wereldoorlog zijn de liefhebbers van het ras weer begonnen met de fok en is het aan hen te danken dat dit ras praktisch uit het niets weer ontstond.
Zijn werkterrein bevindt zich tegenwoordig in de regio Pais-de-Calais. Frankrijk is niet al te dichtbevolkt met deze herders en buiten Frankrijk zijn er zeer weinig exemplaren.
Karakter van de Picardische Herdershond
Een picardische herdershond is dominant, erg aanwezig. Van andere rassen moet je dit afleren, maar bij een picardische herderhond behoort dit tot zijn profiel. Hij is erg roedelgevoelig en weet precies zijn plaats in de roedel. Zeer sociaal. Hij is erg zorgzaam voor zijn ’roedel’. Zeer lief voor kinderen! Heeft graag het laatste woord. Hij is onvermoeibaar en beresterk.
Rasstandaard van de Picardische Herdershond
De Picardische herdershond is van oorsprong een boerenhond die afkomstig is uit de noord franse landstreek Picardië. Hij fungeerde daar als bewaker en veedrijver. De Picardische herdershond (ofwel Picard genoemd) is een elegante, krachtige, gespierde herdershond met een ruwharige vacht. In 1925 werd hij erkend door de Franse herdershondenclub. In Nederland is het ras erkend sinds 27 februari 1982 door de Raad van Beheer op kynologisch gebied in Nederland.
Het zijn zeer zeldzame honden. Het totale bestand van alle honden wordt geschat op 3500. In Nederland bedraagt het aantal ongeveer 100. De meeste vertegenwoordigers van het ras zijn er in Frankrijk. Daar wordt hij ook nog steeds gebruikt als werkhond, bijvoorbeeld om de schapen te hoeden. Het ras is in de jaren heen een gebruikshond geweest en hij behoort nog steeds tot een van de door de FCI erkende werkhondenrassen.
Karakter:
Het is een hond met een behoorlijke dosis energie en hij heeft daarom veel beweging nodig. Het is beslist geen hond voor een klein blokje om. De Picard is een typische Franse herdershond. Het is geen allemansvriend en ten opzichte van vreemden kan hij soms afstandelijk en wantrouwend zijn. Dit is absoluut iets anders dan angstig of agressief. Voor het eigen gezin en bekenden is het een zeer fijne en lieve hond die erg tolerant is. Juist omdat hij voor zijn eigen mensen zo aandoenlijk kan zijn, wordt wel eens vergeten dat het een waak- en verdedigingshond is die duidelijk leiding nodig heeft. Consequent opgevoed is het een zeer vriendelijk en betrouwbaar dier, die slechts zijn verdedigingsaard laat zien als de situatie dat vereist.
Picardische herdershonden zijn van nature bereid eigen initiatief te tonen, ze proberen altijd ergens onderuit te komen als ze daar nu net even geen zin in hebben. Ze hebben een levendige oogopslag die menig hart in vuur en vlam zal zetten. Ze maken graag veel stennis om niets en hebben geen lol in het leven wanneer van hem altijd strikte gehoorzaamheid wordt gewenst. Picards zijn levensgenieters, nieuwsgierig maar bedachtzaam, onomkoopbaar voor vreemden, maar zeer gevoelig van aard waar het zijn baas betreft. Hij voelt feilloos het verschil aan tussen spel en ernst.
Hij kan bijzonder onder de indruk zijn van een grote mond en kijkt daarbij alsof hem het grootste onrecht wordt aangedaan. Om het ongewenste gedrag van de Picard te corrigeren is een afkeurende toon in de stem van de baas al genoeg. Lijfelijke straffen zijn uit den boze. Ze hebben dan ook geen tot weinig uitwerking op een Picard; hij is hier vrijwel ongevoelig voor, althans voor de pijn.
De baas moet het Picard karakter kunnen waarderen, aan de ene kant eigenzinnig, koppig en temperamentvol, aan de andere kant gevoelig van aard. Als dat zo is, heeft hij in zijn Picard een kameraad voor het leven gevonden.
De Picardische herdershond is geschikt voor vele gebruiksdoelen. Het is niet alleen een veedrijver of een waakhond, maar meer een 'manusje van alles'. Tegenwoordig zijn er genoeg mogelijkheden om met de hond bezig te zijn. Enerzijds is het leuk om te doen, anderzijds vergroot het de band tussen baas en hond. Er zijn Picard-bezitters die IPO. KNPV, GGI, GGII, GGIII, clicker cursussen, behendigheid, EG, VEG en flyball doen. Bij voldoende beweging (africhting, wandelingen, naast de fiets in draf) is de Picard een rustige hond in huis.
Het uiterlijk:
Typische eigenschappen van een Picardische herdershond zijn:
de tamelijk hoog aangezette oren, waardoor het lijkt alsof een pup (die nog kort haar heeft) grote vleermuisoren heeft. Een koddig gezicht. Loopt u op straat met een Picardpup dan hoort u van veel mensen: kijk nou, die oren.
het zwevende gangwerk
Deze twee opvallende kenmerken van de Picardische herdershond onderscheiden hem van andere herdershonden.
De Picard is een warrelig uitziende, ruwharige herdershond met een schofthoogte van 55-60 cm (teven) en 60-65 cm (reuen). Een middelgrote hond dus. De vacht hoeft niet, in tegenstelling tot veel andere ruwharige rassen, getrimd te worden. Alleen de oren moeten zo nu en dan geplukt.
Evenals bij vele andere ruwharige rassen wordt het hoofd van een Picard gesierd door het garnituur (wenkbrauwen, snor en baard). De open, gelaagde vacht van de Picard vraagt weinig onderhoud. In de verhaarperiode (voorjaar en herfst) kan de kam gebruikt worden om de dode ondervacht sneller te laten verwijderen. Buiten de verhaarperiode is een wekelijkse borstel/massagebeurt voldoende om vacht en huis in goede conditie te houden.
De Picardische herdershond komt voor in de volgende kleuren: Fauve (rood; lees blond), fauve charbonne (rood met zwarte aftekening), fauve bringee (rood gestroomd), fauve bringee de marron (kastanjerood gestroomd), fauve bringee de bleu (blauw-grijs rood gestroomd), clair (rossig of lichtrood), sable (zandkleurig) en grise (grijs). De gestroomde vachten kennen nog de toevoegingen 'fortement' en 'tres fortement' al naar de diepte van de vachtkleur. De kleur van de ogen moet passen bij de vachtkleur, maar mogen nooit lichter zijn dan hazelnootkleur.
Gezondheid van de Picardische Herdershond
De Picardische herdershond kan HD- (heupdysplasie), Epilepsie en Oogproblemen hebben.
De kans dat deze aandoeningen bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieen van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.
HD en oog-test worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD worden rontgenfoto's gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) mag ook vaak gefokt worden.
Bij de oogtest (EVCO) is VRIJ de uitslag die je op het certificaat wil zien.
Verzorging van de Picardische Herdershond
GELIJKSE BEHANDELING :
met grove borstel en kam. GROTE BEHANDELING : in de rui met het herdersharkje de losse dekharen en ondervacht uitharken. Liever niet wassen, maar af en toe moet het toch. Oren reinigen, kijken of er vuil in de ogen zit en reinigen, en drogen.
Opvoeding van de Picardische Herdershond
Als pup zeer druk.
Het is een erg inteligent en vooral eigenwijs ras met een geheel eigen karakter.
Als pup zijn ze onvermoeibaar.
Ze hebben als pup een baas nodig die zich verdiept heeft in het karakter van een picard en die veel geduld heeft, dan heb je de perfecte hond, lief, zorgzaam, inteligent en een geweldige huisgenoot.
Rasvereniging van de Picardische Herdershond
http://www.picardischeherdershondenclub.nl/
