Rasgroep van de Pyrenese Berghond
De Pyrenese Berghond behoort tot de Rasgroep "Pinschers en Schnauzers"
Geschiedenis van de Pyrenese Berghond
Waarschijnlijk migreerden de voorlopers van de Pyreneese Berghond ( of Chien des Pyrénées, Great Pyrenees ) vanuit Midden-Azië naar Europa. Fossielen zouden erop duiden dat het ras al ongeveer 4000 jaar, sedert de Bronstijd, in de Pyreneën leeft. Met de Mastin Espanol en de Mastino Napoletano is hij een afstammeling van de oeroude Tibet Dog. Ze zijn groot en ontwikkelden zich in de bergen van Zuidwest Europa als intelligente, moedige en sterke viervoeters. Met hun alerte zintuigen en weersbestendige vacht waren ze uitstekend in staat om de kudden te beschermen tegen roofdieren. In de 17de eeuw werden ze door de Franse adel ontdekt en ze hebben zelfs het koninklijk blazoen van Frankrijk gesierd.
Karakter van de Pyrenese Berghond
De Pyreneese Berghond is waaks, moedig en heeft een evenwichtig karakter. Ze blaffen wel graag.
De Pyreneese Berghond is intelligent, gehard en soms ook wel eigenwijs. Hij is tamelijk zelfstandig en ook oplettend. Hij is enorm beschermend, indringers graken niet binnen. Op eigen risico voor vreemden, dus.
Binnen en buiten is de Pyreneese Berghond vrij rustig.
Het is aan te raden of zelfs noodzakelijk dat de gezinsleden veel contact hebben met hun eigen hond.
Rasstandaard van de Pyrenese Berghond
Algemeen
Pyreneese Berghond behoort sinds 1 januari 2001 tot de rasgroep 2: Molossers en Berg- en Zwitserse Sennenhonden
Een grote, indrukwekkende en krachtig gebouwde hond, maar met een zekere gratie.
Karakter:
Karakter en temperament zijn van groot belang. Van nature is de Pyrenese Berghond betrouwbaar, vriendelijk en toegewijd. Alhoewel waakzaam en beschermend voor zijn gezin en/of kudde, is zijn algemeen gedrag kalm, geduldig en tolerant. Hij is eigenzinnig, met een sterke wil, onafhankelijk en iets gereserveerd - terughoudend voor vreemden maar ook opmerkzaam, moedig, en loyaal tegenover zijn toevertrouwden, zowel mens als dier. Ook al is de Pyrenese Berghond terughoudend tegenover vreemden, elk teken van schuwheid, nervositeit en agressief gedrag naar mensen toe is uit den boze
Hoofd:
Niet te zwaar in verhouding tot de grootte van de hond. Aan de zijkanten tamelijk plat. De schedel is licht gewelfd. Doordat de achterhoofdsknobbel zichtbaar is, heeft de hersenpan de vorm van een spitsboog. Op het breedste punt is de schedel bijna even breed als lang. Hij sluit zich met een zachte helling aan de snuit aan. De snuit is breed, goed lang en iets smaller aan het uiteinde. Van boven gezien V - vormig met afgesneden punt. De lippen hangen maar weinig over en bedekken net de onderkaak. Ze zijn zwart of voornamelijk zwart, even als het verhemelte. De neusspiegel is helemaal zwart.
Lichaam:
De hals is sterk en tamelijk kort, en heeft weinig ontwikkelde keelhuid. De schouders staan middelmatig schuin. De schoft is breed en gespierd. De borst reikt niet al te laag, maar is breed en diep. De ribben zijn licht gewelfd. De rug is goed lang, breed en sterk. Het kruis is licht hellend, met tamelijk uitstekende heupen. De buik is nauweliks opgetrokken.
Schouderhoogte:
reuen 70 -80 cm, teven 65 -72 cm. Een afwijking van 2 cm daarboven is toegestaan voor zeer getypeerde exemplaren.
Gewicht:
reuen ongeveer 60 kg, teven ongeveer 45 kg.
Kleur:
Wit, of wit met op het hoofd, op de oren en bij het begin van de staart grijze (daskleurige), lichtgele, wolfskleurige of oranje vlekken. Daskleurige vlekken hebben de voorkeur. Enkele vlekken op het lichaam zijn toegestaan.
Bijzonderheden:
Gangen:
ondanks zijn grootte heeft de Pyrenese Berghond een zeer soepele gang, geen zware, maar juist een elegante loop, door zijn krachtige bouw kan hij zijn gangen lang volhouden.
Fouten:
een algemene verschijning die de indruk geeft van plompheid zonder adel, of die duidt op een gelijkenis met de Sint-Bernard, Newfoundlander of Leonberger, dikke, slappe, apathische honden, of juist gevaarlijk uitziende honden, te plomp hoofd, te rechthoekig hoofd, te grote schedel, bol voorhoofd, duidelijke stop, onvoldoende pigment op de slijmvliezen, te sterk neerhangende lippen, ronde ogen, te lichte of uitpuilende ogen, kwaadaardige of woeste uitdrukking, gebrek aan pigment op de oogleden, te lange, te brede, gedraaide, geplooide of te hoog aangezette oren, te dunne hals, vrij lange hals, te veel keelhuid, holle rug, bolle rug, opgetrokken buik, rechte sprongen, naar buiten of naar binnen staande benen, te lange en te platte voeten, te weinig behaarde staart of een slecht gedragen staart, te korte of te lange staart, staart zonder pluimen, staart die niet krult bij opwinding, of die in rust juist voortdurend krult, kort of gekroesd haar, ontbreken van de wolharen, vachtkleuren anders dan hiervoor aangegeven.
Fouten die leiden tot uitsluiting:
een neusspiegel die allesbehalve zuiver zwart is, vleeskleurige oogleden, onder- of bovenvoorbijten, ontbreken van hubertusklauwen, enkelvoudige of dubbele atrofische hubertusklauw op de achterbenen, vlekken waarvan het haar zwart is tot aan de haarwortel, monorchisme of cryptorchisme.
Gezondheid van de Pyrenese Berghond
De Pyreneese Berghond kan HD- (heupdysplasie) en PL-problemen (Patella Luxatie) hebben.
De kans dat deze aandoeningen bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieën van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.
De HD- en PL-test worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD worden rontgenfoto's gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
PL wordt handmatig gecontroleerd.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) mag ook vaak gefokt worden.
Bij PL is VRIJ de uitslag die je op het certificaat wil zien.
Verzorging van de Pyrenese Berghond
dekharen - mozaïekverharing en wolharen - blokverharing. DAGELIJKSE BEHANDELING : de vacht verluchten met een grove kam. Opgepast : de ondervacht laten zitten ! GROTE BEHANDELING : in de rui de losse ondervacht uitharken met een herdersharkje, alsook de losse dekharen. De oren reinigen, kijken of er vuil in de ogen zit en reinigen. De voetjes rondzetten en het teveel aan haar tussen de voetzolen wegknippen. Wassen en drogen.
Opvoeding van de Pyrenese Berghond
De Pyrenese berghond wordt zowel fysiek als mentaal traag volwassen, maar men moet hem opvoeden voordat hij te groot en zelfstandig wordt. Hij is attent, waaks, intelligent en relatief zelfstandig.
De Pyreneese Berghond heeft een snelle en consequente opvoeding nodig. Vergeet niet het karakter van de hond, dat hij onafhankelijk is. Schenk hier ook wat aandacht aan.
Bij de Pyreneese Berghond is het verstandig hem al van pups af aan af te leren niet aan de riem te trekken. Dit is voor uw eigen goed. Zo voorkom je tenslotte dat de hond niet met u gaat wandelen.
Rasvereniging van de Pyrenese Berghond
http://www.nvlph.nl/
De Pyrenese Berghond behoort tot de Rasgroep "Pinschers en Schnauzers"
Geschiedenis van de Pyrenese Berghond
Waarschijnlijk migreerden de voorlopers van de Pyreneese Berghond ( of Chien des Pyrénées, Great Pyrenees ) vanuit Midden-Azië naar Europa. Fossielen zouden erop duiden dat het ras al ongeveer 4000 jaar, sedert de Bronstijd, in de Pyreneën leeft. Met de Mastin Espanol en de Mastino Napoletano is hij een afstammeling van de oeroude Tibet Dog. Ze zijn groot en ontwikkelden zich in de bergen van Zuidwest Europa als intelligente, moedige en sterke viervoeters. Met hun alerte zintuigen en weersbestendige vacht waren ze uitstekend in staat om de kudden te beschermen tegen roofdieren. In de 17de eeuw werden ze door de Franse adel ontdekt en ze hebben zelfs het koninklijk blazoen van Frankrijk gesierd.
Karakter van de Pyrenese Berghond
De Pyreneese Berghond is waaks, moedig en heeft een evenwichtig karakter. Ze blaffen wel graag.
De Pyreneese Berghond is intelligent, gehard en soms ook wel eigenwijs. Hij is tamelijk zelfstandig en ook oplettend. Hij is enorm beschermend, indringers graken niet binnen. Op eigen risico voor vreemden, dus.
Binnen en buiten is de Pyreneese Berghond vrij rustig.
Het is aan te raden of zelfs noodzakelijk dat de gezinsleden veel contact hebben met hun eigen hond.
Rasstandaard van de Pyrenese Berghond
Algemeen
Pyreneese Berghond behoort sinds 1 januari 2001 tot de rasgroep 2: Molossers en Berg- en Zwitserse Sennenhonden
Een grote, indrukwekkende en krachtig gebouwde hond, maar met een zekere gratie.
Karakter:
Karakter en temperament zijn van groot belang. Van nature is de Pyrenese Berghond betrouwbaar, vriendelijk en toegewijd. Alhoewel waakzaam en beschermend voor zijn gezin en/of kudde, is zijn algemeen gedrag kalm, geduldig en tolerant. Hij is eigenzinnig, met een sterke wil, onafhankelijk en iets gereserveerd - terughoudend voor vreemden maar ook opmerkzaam, moedig, en loyaal tegenover zijn toevertrouwden, zowel mens als dier. Ook al is de Pyrenese Berghond terughoudend tegenover vreemden, elk teken van schuwheid, nervositeit en agressief gedrag naar mensen toe is uit den boze
Hoofd:
Niet te zwaar in verhouding tot de grootte van de hond. Aan de zijkanten tamelijk plat. De schedel is licht gewelfd. Doordat de achterhoofdsknobbel zichtbaar is, heeft de hersenpan de vorm van een spitsboog. Op het breedste punt is de schedel bijna even breed als lang. Hij sluit zich met een zachte helling aan de snuit aan. De snuit is breed, goed lang en iets smaller aan het uiteinde. Van boven gezien V - vormig met afgesneden punt. De lippen hangen maar weinig over en bedekken net de onderkaak. Ze zijn zwart of voornamelijk zwart, even als het verhemelte. De neusspiegel is helemaal zwart.
Lichaam:
De hals is sterk en tamelijk kort, en heeft weinig ontwikkelde keelhuid. De schouders staan middelmatig schuin. De schoft is breed en gespierd. De borst reikt niet al te laag, maar is breed en diep. De ribben zijn licht gewelfd. De rug is goed lang, breed en sterk. Het kruis is licht hellend, met tamelijk uitstekende heupen. De buik is nauweliks opgetrokken.
Schouderhoogte:
reuen 70 -80 cm, teven 65 -72 cm. Een afwijking van 2 cm daarboven is toegestaan voor zeer getypeerde exemplaren.
Gewicht:
reuen ongeveer 60 kg, teven ongeveer 45 kg.
Kleur:
Wit, of wit met op het hoofd, op de oren en bij het begin van de staart grijze (daskleurige), lichtgele, wolfskleurige of oranje vlekken. Daskleurige vlekken hebben de voorkeur. Enkele vlekken op het lichaam zijn toegestaan.
Bijzonderheden:
Gangen:
ondanks zijn grootte heeft de Pyrenese Berghond een zeer soepele gang, geen zware, maar juist een elegante loop, door zijn krachtige bouw kan hij zijn gangen lang volhouden.
Fouten:
een algemene verschijning die de indruk geeft van plompheid zonder adel, of die duidt op een gelijkenis met de Sint-Bernard, Newfoundlander of Leonberger, dikke, slappe, apathische honden, of juist gevaarlijk uitziende honden, te plomp hoofd, te rechthoekig hoofd, te grote schedel, bol voorhoofd, duidelijke stop, onvoldoende pigment op de slijmvliezen, te sterk neerhangende lippen, ronde ogen, te lichte of uitpuilende ogen, kwaadaardige of woeste uitdrukking, gebrek aan pigment op de oogleden, te lange, te brede, gedraaide, geplooide of te hoog aangezette oren, te dunne hals, vrij lange hals, te veel keelhuid, holle rug, bolle rug, opgetrokken buik, rechte sprongen, naar buiten of naar binnen staande benen, te lange en te platte voeten, te weinig behaarde staart of een slecht gedragen staart, te korte of te lange staart, staart zonder pluimen, staart die niet krult bij opwinding, of die in rust juist voortdurend krult, kort of gekroesd haar, ontbreken van de wolharen, vachtkleuren anders dan hiervoor aangegeven.
Fouten die leiden tot uitsluiting:
een neusspiegel die allesbehalve zuiver zwart is, vleeskleurige oogleden, onder- of bovenvoorbijten, ontbreken van hubertusklauwen, enkelvoudige of dubbele atrofische hubertusklauw op de achterbenen, vlekken waarvan het haar zwart is tot aan de haarwortel, monorchisme of cryptorchisme.
Gezondheid van de Pyrenese Berghond
De Pyreneese Berghond kan HD- (heupdysplasie) en PL-problemen (Patella Luxatie) hebben.
De kans dat deze aandoeningen bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieën van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.
De HD- en PL-test worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD worden rontgenfoto's gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
PL wordt handmatig gecontroleerd.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) mag ook vaak gefokt worden.
Bij PL is VRIJ de uitslag die je op het certificaat wil zien.
Verzorging van de Pyrenese Berghond
dekharen - mozaïekverharing en wolharen - blokverharing. DAGELIJKSE BEHANDELING : de vacht verluchten met een grove kam. Opgepast : de ondervacht laten zitten ! GROTE BEHANDELING : in de rui de losse ondervacht uitharken met een herdersharkje, alsook de losse dekharen. De oren reinigen, kijken of er vuil in de ogen zit en reinigen. De voetjes rondzetten en het teveel aan haar tussen de voetzolen wegknippen. Wassen en drogen.
Opvoeding van de Pyrenese Berghond
De Pyrenese berghond wordt zowel fysiek als mentaal traag volwassen, maar men moet hem opvoeden voordat hij te groot en zelfstandig wordt. Hij is attent, waaks, intelligent en relatief zelfstandig.
De Pyreneese Berghond heeft een snelle en consequente opvoeding nodig. Vergeet niet het karakter van de hond, dat hij onafhankelijk is. Schenk hier ook wat aandacht aan.
Bij de Pyreneese Berghond is het verstandig hem al van pups af aan af te leren niet aan de riem te trekken. Dit is voor uw eigen goed. Zo voorkom je tenslotte dat de hond niet met u gaat wandelen.
Rasvereniging van de Pyrenese Berghond
http://www.nvlph.nl/
