Ras groep van de Stabyhoun
De Stabyhoun behoort tot de Rasgroep "Gezelschapshonden"
Geschiedenis van de Stabyhoun
De stabij werd vroeger gebruikt als mollenvanger. De stabij is een jager bij uitstek. Het woord stabij is afkomstig van sta mij bij.
Karakter van de Stabyhoun
Zeer fijne lieve hond, die goed luistert maar ook wel eens een stabijdag heeft en denkt bekijk het maar, de stabij is een echte werkhond en alleen geschikt voor een baas die veel ruimte heeft en of veel met de hond doet, de stabij houdt er echt van om erop uit te gaan, lange wandelingen! Verder is de stabij een echte jager, en daarom is een goede opvoeding belangrijk. Stabijs gaan heel lief met kinderen om en zoeken gezelschap op. Stabijs zijn makkelijk te trainen als je consequent bent en de training gezellig houdt. De meeste stabijs houden van zwemmen en zijn lief in de omgang met kinderen. Stabijs werden van oorsprong op het erf gehouden en zijn waakse honden. Voor een kennel zijn ze niet geschikt: ze hebben contact met hun baas nodig.
Rasstandaard van de Stabyhoun
LAND VAN HERKOMST:
Nederland
GESCHIEDENIS
De Stabyhoun behoort tot de rasgroep van de Continentale Staande Honden van het Spanieltype. Dit ras is ookwel bekend als Friese Stabij. Hij stamt uit de provincie Friesland in Nederland en is waarschijnlijk een nakomeling van de grotere Nederlandse jachthond, de Drentse Patrijshond, die gekruist werd met andere Franse en Duitse Spaniels. De Friese Stabij komt uit de Friese Woudstreek. Deze honden werden gebruikt voor mollenvangen en ook wel voor stropen op haar/ en veerwild. De Nederlandse rassen werden vaak door schrijvers en schilders in hun werk opgenomen en hieruit blijkt dat de Nederlandse honden vele eeuwen lang relatief zuiver zijn gefokt. Het ras bestaat waarschijnlijk al sinds 1800 en werd in 1942 door de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied erkend. De Stabyhoun is een goed gebalanceerde en goede bevederde middelgrote hond. Het is een veelzijdige hond die tegenwoordig als gezelschapshond wordt gehouden. Buiten Nederland komt men het ras weinig tegen.
IDEALE RASKENMERKEN
Het lichaam is gestrekt met vrij diepe, niet te brede borst en goed geronde ribben. De rug is vrij lang en recht. Matig opgetrokken buik. Benen matig lang met sterk bot. Korte, ronde hals zonder keelhuid. Kleur : zwartbont, blauwbont, bruinbont en oranjebont. Hoofd en schedel : matig brede, vrij lange schedel. De snuit is even lang als de schedel. De schedel is iets gewelfd. Lichte stop. De neus is zwart; bij anders dan zwart-wit gekleurde honden mag de neus bruin zijn. De zwartbonte honden hebben donkerbruine ogen, iets lichter voor bruin- of oranjebonte honden. De oren zijn middelmatig lang en vlak hangend. Schaargebit. Staart : lang, reikend tot aan de sprong. Recht naar beneden gedragen, lang behaard, niet bevederd maar bossig. Voeten : rond met sterke voetzolen. Vacht : lang en sluik, goede bevedering, hoofd echter kort behaard. De ideale schofthoogte voor reuen is 53 cm; voor teven 49 cm. Het gewicht ligt meestal tussen de 18-26 kilo.
AARD : de Stabyhoun is een uitstekende waakhond en metgezel. Hij is aanhankelijk binnenshuis en vrolijk van aard. Zijn gevoelige neus stelt hem bovendien in staat gewond wild op te sporen ( en te apporteren ). Hij is intelligent, rustig en gemakkelijk te trainen.
ACTIVITEIT:
mits deze hond geregeld wordt uitgelaten, past hij zich goed aan een stadsleven aan.
Gezondheid van de Stabyhoun
De Stabyhoun kan HD (heupdysplasie), Epilepsie en ED (Elleboogdysplasie) hebben.
De kans dat deze aandoeningen bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieën van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.
HD en ED worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD en ED worden een rontgenfoto gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) en soms HD-C mag ook vaak gefokt worden.
De uitslag bij ED hoort VRIJ te zijn.
Verzorging van de Stabyhoun
De stabij heeft eigenlijk geen echte verzorging nodig, alleen de haren onder de oren hebben nog wel eens de neiging om te klitten. De meeste stabijs ruiken van nature fris en hebben - mits niet gecastreerd of gesteriliseerd - makkelijke vachten die het vuil niet vasthouden.
Borstelen is wel goed voor de vacht, anders kan hij vettig worden.
Opvoeding van de Stabyhoun
de stabij heeft een consequente opvoeding nodig maar met zachte hand! dan heb je er een prima hond aan die voor zijn baas door het vuur gaat.
Rasvereniging van de Stabyhoun
nvsw.nl
Overige informatie over de Stabyhoun
Stabijs hebben uitdaging nodig, dus begin er niet aan als je te weinig tijd hebt om dit te kunnen geven.
Stabyhoun pup aanschaffen
Er worden veel bastaardstabijs aangeboden. Als je zoekt naar een raszuivere hond, vraag dan altijd naar stambomen, dan loop je het minste risico.
De Stabyhoun behoort tot de Rasgroep "Gezelschapshonden"
Geschiedenis van de Stabyhoun
De stabij werd vroeger gebruikt als mollenvanger. De stabij is een jager bij uitstek. Het woord stabij is afkomstig van sta mij bij.
Karakter van de Stabyhoun
Zeer fijne lieve hond, die goed luistert maar ook wel eens een stabijdag heeft en denkt bekijk het maar, de stabij is een echte werkhond en alleen geschikt voor een baas die veel ruimte heeft en of veel met de hond doet, de stabij houdt er echt van om erop uit te gaan, lange wandelingen! Verder is de stabij een echte jager, en daarom is een goede opvoeding belangrijk. Stabijs gaan heel lief met kinderen om en zoeken gezelschap op. Stabijs zijn makkelijk te trainen als je consequent bent en de training gezellig houdt. De meeste stabijs houden van zwemmen en zijn lief in de omgang met kinderen. Stabijs werden van oorsprong op het erf gehouden en zijn waakse honden. Voor een kennel zijn ze niet geschikt: ze hebben contact met hun baas nodig.
Rasstandaard van de Stabyhoun
LAND VAN HERKOMST:
Nederland
GESCHIEDENIS
De Stabyhoun behoort tot de rasgroep van de Continentale Staande Honden van het Spanieltype. Dit ras is ookwel bekend als Friese Stabij. Hij stamt uit de provincie Friesland in Nederland en is waarschijnlijk een nakomeling van de grotere Nederlandse jachthond, de Drentse Patrijshond, die gekruist werd met andere Franse en Duitse Spaniels. De Friese Stabij komt uit de Friese Woudstreek. Deze honden werden gebruikt voor mollenvangen en ook wel voor stropen op haar/ en veerwild. De Nederlandse rassen werden vaak door schrijvers en schilders in hun werk opgenomen en hieruit blijkt dat de Nederlandse honden vele eeuwen lang relatief zuiver zijn gefokt. Het ras bestaat waarschijnlijk al sinds 1800 en werd in 1942 door de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied erkend. De Stabyhoun is een goed gebalanceerde en goede bevederde middelgrote hond. Het is een veelzijdige hond die tegenwoordig als gezelschapshond wordt gehouden. Buiten Nederland komt men het ras weinig tegen.
IDEALE RASKENMERKEN
Het lichaam is gestrekt met vrij diepe, niet te brede borst en goed geronde ribben. De rug is vrij lang en recht. Matig opgetrokken buik. Benen matig lang met sterk bot. Korte, ronde hals zonder keelhuid. Kleur : zwartbont, blauwbont, bruinbont en oranjebont. Hoofd en schedel : matig brede, vrij lange schedel. De snuit is even lang als de schedel. De schedel is iets gewelfd. Lichte stop. De neus is zwart; bij anders dan zwart-wit gekleurde honden mag de neus bruin zijn. De zwartbonte honden hebben donkerbruine ogen, iets lichter voor bruin- of oranjebonte honden. De oren zijn middelmatig lang en vlak hangend. Schaargebit. Staart : lang, reikend tot aan de sprong. Recht naar beneden gedragen, lang behaard, niet bevederd maar bossig. Voeten : rond met sterke voetzolen. Vacht : lang en sluik, goede bevedering, hoofd echter kort behaard. De ideale schofthoogte voor reuen is 53 cm; voor teven 49 cm. Het gewicht ligt meestal tussen de 18-26 kilo.
AARD : de Stabyhoun is een uitstekende waakhond en metgezel. Hij is aanhankelijk binnenshuis en vrolijk van aard. Zijn gevoelige neus stelt hem bovendien in staat gewond wild op te sporen ( en te apporteren ). Hij is intelligent, rustig en gemakkelijk te trainen.
ACTIVITEIT:
mits deze hond geregeld wordt uitgelaten, past hij zich goed aan een stadsleven aan.
Gezondheid van de Stabyhoun
De Stabyhoun kan HD (heupdysplasie), Epilepsie en ED (Elleboogdysplasie) hebben.
De kans dat deze aandoeningen bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieën van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.
HD en ED worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD en ED worden een rontgenfoto gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) en soms HD-C mag ook vaak gefokt worden.
De uitslag bij ED hoort VRIJ te zijn.
Verzorging van de Stabyhoun
De stabij heeft eigenlijk geen echte verzorging nodig, alleen de haren onder de oren hebben nog wel eens de neiging om te klitten. De meeste stabijs ruiken van nature fris en hebben - mits niet gecastreerd of gesteriliseerd - makkelijke vachten die het vuil niet vasthouden.
Borstelen is wel goed voor de vacht, anders kan hij vettig worden.
Opvoeding van de Stabyhoun
de stabij heeft een consequente opvoeding nodig maar met zachte hand! dan heb je er een prima hond aan die voor zijn baas door het vuur gaat.
Rasvereniging van de Stabyhoun
nvsw.nl
Overige informatie over de Stabyhoun
Stabijs hebben uitdaging nodig, dus begin er niet aan als je te weinig tijd hebt om dit te kunnen geven.
Stabyhoun pup aanschaffen
Er worden veel bastaardstabijs aangeboden. Als je zoekt naar een raszuivere hond, vraag dan altijd naar stambomen, dan loop je het minste risico.
