Rasgroep van de Schafpudel
De Schafpudel behoort tot de Rasgroep "Herdershonden"
Geschiedenis van de Schafpudel
De voorvaderen van de Schafpudel reiken terug tot in de vroege middeleeuwen: zij werkten als schaaps- of waakhond. Hoe oud het ras ook is, tegenwoordig wordt dit ras met uitsterven bedreigd. De A.A.H. (een werkgroep voor de fokkerij van oud-Duitse hondenrassen) doet onderzoek naar de geschiedenis en perspectieven van dit behoudenswaardige cultuurgoed.
Zelfs in deze moderne tijd, wanneer men een Schafpudel bij de kudde zijn werkzaamheden ziet verrichten, krijgt men snel een indruk van het enthousiasme, dat de hond uitstraalt. Het is de bijzondere uitdrukking van concentratie en gespannen oplettendheid van de Schafpudel. Daarnaast bevestigt het mooie haarkleed de vloeiende bewegingsafloop van de hond.
Karakter van de Schafpudel
De bijzondere eigenschappen van de Schafpudel zijn de enorme arbeidsijver, de aanhankelijkheid aan het kuddeleven, het plezier om te wandelen, zwerven en drijven, het bij elkaar houden en omcirkelen van, zich tot groepen gevormde, dieren van alle rassen.
De afkeer van aanvalslust en roofzucht, de waakzaamheid, de levensvreugde en het inzicht, moed en begrip voor het plan van zijn baas, maken hem bijzonder waardevol in tijden waar de dagelijkse omstandigheden steeds veranderen, en een goed aanpassingsvermogen nodig zijn.
Zo is het opvallendste bij de Schafpudels zijn grote geesteskracht. Uitgerekend het bewustzijnsvermogen, voorstellingsvermogen en verstand zijn typerend voor het ras. Het zielenleven betoont zijn grenzenloze verantwoording, zijn plichtgevoel en zijn zin voor gerechtigheid.
De schafpudel wordt meer en meer ingezet als therapiehond.
Rasstandaard van de Schafpudel
Introductie:
De Schafpudel - ook Hütepudel ('waakpoedel') genoemd – zijn gebruikshonden met 'verward' haar en van middelhoge grootte (45–60 cm). Het vaakst zijn ze tegenwoordig nog in Oost-Duitsland te vinden, maar ze komen overal in Duitsland voor, zelfs in Nederland is er een fokker.
Het is a.h.w. de 'Duitse Schapendoes'.
Deze hond neemt in de groep Altdeutsche Hütehunde, op grond van het uiterlijk, een uitzonderingspositie in.
Karakteriserend is zijn lange ruige vacht met 'weelderige' ondervacht en de kleur is verscheiden: van zwart, blauw-grijs, grijs, abrot,licht tot wit. Alle kleurschakeringen en combinaties zijn toegestaan.
Schafpudels mogen zowel hangende oren, staande of tiporen hebben.
De ledematen zijn lang en regelmatig gehoekt, waardoor ze een hoge aanvangssnelheid kunnen ontwikkelen. Ze zijn lichtvoetig, zonder veel energie te verbruiken.
Schafpudel zijn temperamentvolle, intelligente en vriendelijke honden met een onmiskenbare werkwilligheid.
De populatie van de echte, oorspronkelijke Schafpudels wordt op zo'n 300 honden geschat.
Grootte:
Reu : 55-60 cm.
Teef: 45-55 cm.
Gewicht:
16-25 kg, naar gelang de grootte.
Gezondheid van de Schafpudel
De Schafpudel kan HD (heupdysplasie) hebben.
De kans dat deze aandoening bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieën van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.
De HD-test worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD wordt een rontgenfoto gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) mag ook vaak gefokt worden.
Verzorging van de Schafpudel
De Schafpudel heeft een erg ruig haarkleed. Oorspronkelijk was dit kleed bedoeld om in de ruige gebieden schapen te kunnen hoeden, zonder te bezeren (doornstruiken, rotsen, slangen etc.). Deze vacht moet zo ruig mogelijk gehouden worden, met een ervaren hand kan met eens per 3 weken kammen worden voldaan. Wanneer vervilting optreedt moeten deze plekken uitgekamd worden.
Opvoeding van de Schafpudel
De Schafpudel heeft een duidelijke opvoeding nodig. De schafpudel is zeer intelligent en wanneer de baas niet duidelijk is, gaat hij uiteindelijk zijn eigen plan trekken. De schafpudel is erg werkwillig en trouw aan zijn baas, hierdoor is de strenge blik in de ogen van de baas al genoeg om voor de hond te snappen dat het gedane niet de bedoeling was.
Rasvereniging van de Schafpudel
Er is geen echte rasvereniging.
Wel verzorgt het Insituut voor Ganzheitliche Zucht diverse Schafpudeltreffe door heel Duitsland.
Kennel 'evanko', aangesloten bij het instituut, verzorgt samen met een aantal schafpudeleigenaren minimaal eens per jaar een schafpudeltreffe in Nederland om zo meer kennis te krijgen en contact te leggen met andere eigenaren.
Overige informatie over de Schafpudel
De haarkleur van de Schafpudel mag vrij veel kleuren hebben; de toegestane kleuren zijn: wit, schimmel en roodvaal, maar ook bont en wit met platen zijn toegestaan.
De huidskleur van de Schafpudel moet donker zijn en de mond en neus het liefst zwart.
Bijzonder te vermelden zijn de meestal schimmelkleurige Schafpudels in Thüringen, de sneeuwwitte in Voorpommeren en de blonden in Westelijk Noord-Duitsland. Natuurlijk zijn er in al deze streken ook anderskleurige Schafpudels; toch zijn de genoemd kleurlingen daar het meest verbreidt en geliefd.
De bezitters houden hun eigen soort meestal 'rein' en fokken ze zo zuiver mogelijk verder. De verschillende kleuren hebben zich tot vandaag gehouden en zijn nog steeds bij de kudde te zien.
De kleurschakeringen moeten tegenwoordig onder elkaar ‘verpaart’ worden, omdat de fokkers maar een gering aantal goede fokhonden bezitten en ze zich niet meer kunnen permitteren om op kleur te selecteren.
De ‘moderne’ hond kan men als volgt beschrijven:
De stokmaat ligt tussen de 50 en 60 cm schouderhoogte en het lichaam mag maar iets langer zijn dan hoog. De rug is recht, richting het kruis licht afhangend. De borst is breed en diep, in de richting lendenenbereik duidelijk naar boven gericht. De benen zijn lang en diep gehoekt, de complete hond is zeer goed gespierd.
De vacht bestaat uit halflang tot lang 'weelderig' haar en het mag aan de snuit en benen wat korter zijn. De kop is breed, de bek is matig lang en sterk, de oren zijn breed aangezet. De typische ‘Stehohren' (een opstaand klapoortje) komen zelden voor. De staart is lang of halflang en goed behaard. De ogen zijn rond, en van kleur variabel.
De Schafpudel behoort tot de Rasgroep "Herdershonden"
Geschiedenis van de Schafpudel
De voorvaderen van de Schafpudel reiken terug tot in de vroege middeleeuwen: zij werkten als schaaps- of waakhond. Hoe oud het ras ook is, tegenwoordig wordt dit ras met uitsterven bedreigd. De A.A.H. (een werkgroep voor de fokkerij van oud-Duitse hondenrassen) doet onderzoek naar de geschiedenis en perspectieven van dit behoudenswaardige cultuurgoed.
Zelfs in deze moderne tijd, wanneer men een Schafpudel bij de kudde zijn werkzaamheden ziet verrichten, krijgt men snel een indruk van het enthousiasme, dat de hond uitstraalt. Het is de bijzondere uitdrukking van concentratie en gespannen oplettendheid van de Schafpudel. Daarnaast bevestigt het mooie haarkleed de vloeiende bewegingsafloop van de hond.
Karakter van de Schafpudel
De bijzondere eigenschappen van de Schafpudel zijn de enorme arbeidsijver, de aanhankelijkheid aan het kuddeleven, het plezier om te wandelen, zwerven en drijven, het bij elkaar houden en omcirkelen van, zich tot groepen gevormde, dieren van alle rassen.
De afkeer van aanvalslust en roofzucht, de waakzaamheid, de levensvreugde en het inzicht, moed en begrip voor het plan van zijn baas, maken hem bijzonder waardevol in tijden waar de dagelijkse omstandigheden steeds veranderen, en een goed aanpassingsvermogen nodig zijn.
Zo is het opvallendste bij de Schafpudels zijn grote geesteskracht. Uitgerekend het bewustzijnsvermogen, voorstellingsvermogen en verstand zijn typerend voor het ras. Het zielenleven betoont zijn grenzenloze verantwoording, zijn plichtgevoel en zijn zin voor gerechtigheid.
De schafpudel wordt meer en meer ingezet als therapiehond.
Rasstandaard van de Schafpudel
Introductie:
De Schafpudel - ook Hütepudel ('waakpoedel') genoemd – zijn gebruikshonden met 'verward' haar en van middelhoge grootte (45–60 cm). Het vaakst zijn ze tegenwoordig nog in Oost-Duitsland te vinden, maar ze komen overal in Duitsland voor, zelfs in Nederland is er een fokker.
Het is a.h.w. de 'Duitse Schapendoes'.
Deze hond neemt in de groep Altdeutsche Hütehunde, op grond van het uiterlijk, een uitzonderingspositie in.
Karakteriserend is zijn lange ruige vacht met 'weelderige' ondervacht en de kleur is verscheiden: van zwart, blauw-grijs, grijs, abrot,licht tot wit. Alle kleurschakeringen en combinaties zijn toegestaan.
Schafpudels mogen zowel hangende oren, staande of tiporen hebben.
De ledematen zijn lang en regelmatig gehoekt, waardoor ze een hoge aanvangssnelheid kunnen ontwikkelen. Ze zijn lichtvoetig, zonder veel energie te verbruiken.
Schafpudel zijn temperamentvolle, intelligente en vriendelijke honden met een onmiskenbare werkwilligheid.
De populatie van de echte, oorspronkelijke Schafpudels wordt op zo'n 300 honden geschat.
Grootte:
Reu : 55-60 cm.
Teef: 45-55 cm.
Gewicht:
16-25 kg, naar gelang de grootte.
Gezondheid van de Schafpudel
De Schafpudel kan HD (heupdysplasie) hebben.
De kans dat deze aandoening bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieën van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.
De HD-test worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD wordt een rontgenfoto gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) mag ook vaak gefokt worden.
Verzorging van de Schafpudel
De Schafpudel heeft een erg ruig haarkleed. Oorspronkelijk was dit kleed bedoeld om in de ruige gebieden schapen te kunnen hoeden, zonder te bezeren (doornstruiken, rotsen, slangen etc.). Deze vacht moet zo ruig mogelijk gehouden worden, met een ervaren hand kan met eens per 3 weken kammen worden voldaan. Wanneer vervilting optreedt moeten deze plekken uitgekamd worden.
Opvoeding van de Schafpudel
De Schafpudel heeft een duidelijke opvoeding nodig. De schafpudel is zeer intelligent en wanneer de baas niet duidelijk is, gaat hij uiteindelijk zijn eigen plan trekken. De schafpudel is erg werkwillig en trouw aan zijn baas, hierdoor is de strenge blik in de ogen van de baas al genoeg om voor de hond te snappen dat het gedane niet de bedoeling was.
Rasvereniging van de Schafpudel
Er is geen echte rasvereniging.
Wel verzorgt het Insituut voor Ganzheitliche Zucht diverse Schafpudeltreffe door heel Duitsland.
Kennel 'evanko', aangesloten bij het instituut, verzorgt samen met een aantal schafpudeleigenaren minimaal eens per jaar een schafpudeltreffe in Nederland om zo meer kennis te krijgen en contact te leggen met andere eigenaren.
Overige informatie over de Schafpudel
De haarkleur van de Schafpudel mag vrij veel kleuren hebben; de toegestane kleuren zijn: wit, schimmel en roodvaal, maar ook bont en wit met platen zijn toegestaan.
De huidskleur van de Schafpudel moet donker zijn en de mond en neus het liefst zwart.
Bijzonder te vermelden zijn de meestal schimmelkleurige Schafpudels in Thüringen, de sneeuwwitte in Voorpommeren en de blonden in Westelijk Noord-Duitsland. Natuurlijk zijn er in al deze streken ook anderskleurige Schafpudels; toch zijn de genoemd kleurlingen daar het meest verbreidt en geliefd.
De bezitters houden hun eigen soort meestal 'rein' en fokken ze zo zuiver mogelijk verder. De verschillende kleuren hebben zich tot vandaag gehouden en zijn nog steeds bij de kudde te zien.
De kleurschakeringen moeten tegenwoordig onder elkaar ‘verpaart’ worden, omdat de fokkers maar een gering aantal goede fokhonden bezitten en ze zich niet meer kunnen permitteren om op kleur te selecteren.
De ‘moderne’ hond kan men als volgt beschrijven:
De stokmaat ligt tussen de 50 en 60 cm schouderhoogte en het lichaam mag maar iets langer zijn dan hoog. De rug is recht, richting het kruis licht afhangend. De borst is breed en diep, in de richting lendenenbereik duidelijk naar boven gericht. De benen zijn lang en diep gehoekt, de complete hond is zeer goed gespierd.
De vacht bestaat uit halflang tot lang 'weelderig' haar en het mag aan de snuit en benen wat korter zijn. De kop is breed, de bek is matig lang en sterk, de oren zijn breed aangezet. De typische ‘Stehohren' (een opstaand klapoortje) komen zelden voor. De staart is lang of halflang en goed behaard. De ogen zijn rond, en van kleur variabel.
