De Bearded Collie behoort tot de Rasgroep "Herdershonden"
Geschiedenis van de Bearded Collie
Bearded collie
De bearded collie is een hondenras, afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk. Zoals alle collies is hij een herder, die zijn oorsprong in de Schotse Hooglanden heeft. De eerste voorouders van de Bearded Collie zouden honden zijn die in 1514 met een schip uit Polen in Schotland aankwamen en geruild werden tegen een ram en een ooi.
Door het heersende klimaat in de Schotse Hooglanden was er behoefte aan een hond met een dikke vacht.
Zo ontstond de bearded collie.
In der loop der jaren werd uit de ruwe vacht van vroeger de zijdeachtige vacht van vandaag. De vacht heeft wel regelmatige verzorging nodig.
Schofthoogte van 51 tot 56 cm, gewicht van 18 tot 27 kg.
Kleuren
De bearded collie bestaat in zwart, blauw, fawn, bruin en tri-colour. Witte aftekeningen mogen volgens het rasstandaard niet verder dan de schouder lopen.
Karakter van de Bearded Collie
Deze hond past zich goed aan zijn omgeving aan. Je kan hem geen groter plezier doen dan met hem te wandelen. Zijn zachte karakter maakt hem zeer geschikt voor een familie met kinderen of baasjes die voor het eerst een hond in huis nemen. Vlotte omgang met andere huisdieren is in de regel geen probleem.
Deze hond is zeer leergierig. En in de dagelijkse omgang een echte clown.
Rasstandaard van de Bearded Collie
Algemene verschijning
Een slanke, actieve hond, langer dan hij hoog is, in de verhouding van ongeveer 5:4. Hoogte gemeten vanaf de schoft, lengte vanaf de borst tot het zitbeen. Teven mogen iets langer zijn. De hond moet, hoewel stevig gebouwd, voldoende daglicht onder het lichaam laten zien en mag niet te zwaar gebouwd tonen. Een levendige onderzoekende uitdrukking is een onderscheidend kenmerk van dit ras.
Karakteristieken
Attent, levendig, vol zelfvertrouwen en actief.
Temperament
Een evenwichtige, intelligente werkhond, zonder enige tekenen van nervositeit of agressie.
Hoofd
Het hoofd moet in verhouding zijn met de rest van het lichaam. De schedel is breed, vlak en vierkant. De afstand tussen stop en occiput (jachtknobbel) is hetzelfde als die tussen de ooropeningen. Voorsnuit sterk en even lang als de afstand tussen stop en occiput; het geheel geeft een effect van een hond met sterke voorsnuit en ruim voldoende ruimte voor de hersenen. De stop moet matig diep zijn, neusspiegel is groot en vierkant, meestal zwart, maar zich aanpassend aan de vachtkleur van blauwe en bruine honden. Neus en lippen effen gekleurd, zonder vlekken of stippen. De kleur van lippen en oogranden moet hetzelfde zijn als die van de neus.
Ogen
Oogkleur moet harmoniëren met de kleur van de vacht. De ogen moeten wijd uiteen staan en groot, zachtmoedig en vriendelijk zijn, maar niet uitpuilen. Wenkbrauwharen groeien naar boven en buigen dan naar voren, maar mogen niet zo lang zijn dat ze de ogen bedekken.
Oren
Middelmatig lang en hangend. Wanneer de hond attent is, worden zij aan de basis opgetrokken tot gelijke hoogte als de schedel, maar niet erboven, zo de breedte van de schedel schijnbaar vergrotend.
Mond
Tanden en kiezen zijn groot en wit. Sterke kaken met een perfect, regelmatig en volledig schaargebit, dat wil zeggen dat de snijtanden van de bovenkaak precies van die van de onderkaak staan en dat de tanden recht in de kaak geplaatst zijn. Tanggebit is toegestaan maar ongewenst.
Hals
Hals van gemiddelde lengte, gespierd en licht gebogen.
Voorhand
Schouderbladen moeten goed schuin naar achteren liggen. De voorbenen moeten recht zijn, loodrecht staan en goed bot hebben. Rondom bedekt met ruig haar. Middenvoet moet soepel zijn, doch mag geen zwakte vertonen.
Lichaam
De lengte van de rug moet komen van de lengte van de ribbenkast en niet van de lendenen. De rug recht. Ribben goed gewelfd bij de aanzet, maar niet tonvormig. Lendenen sterk, borst diep om zo voldoende ruimte te geven voor hart en longen.
Achterhand
Goed gespierd met goede tweede dijen. Goed gebogen kniegewrichten en lage hakken. De middenvoet op de grond en in normale stand juist achter de loodlijn vanaf het zitbeen getrokken.
Voeten
Ovaal van vorm met sterke voetzolen. De tenen zijn gebogen en liggen dicht tegen elkaar. Goed behaard, ook tussen de teenkussens.
Staart
Laag aangezet, zonder haak of krul, en lang genoeg om met de laatste wervel tenminste de punt van de hak te raken. Laag gedragen met aan het eind een opwaartse buiging bij het staan of lopen; bij grotere snelheid mag de staart hoger gedragen worden, echter nooit over de rug. Overvloedig behaard.
Gangen
Het gangwerk moet soepel, vloeiend en goed uitgrijpend zijn en met een minimum aan inspanning veel grond beslaan.
Vacht
Dubbel met een dichte, zachte, wollige ondervacht. Bovenvacht recht, hard en ruig, niet wollig en zonder krul, al is een lichte slag toegestaan. De lengte en de dichtheid van het haar moet voldoende zijn om een beschermende vacht te vormen en de belijning van de hond te doen uitkomen zonder dat de vacht de lijnen van het lichaam verdoezelt. De vacht mag op geen enkele wijze worden getrimd. De neusrug moet spaarzaam bedekt zijn met haar, dat aan de zijkant iets langer mag zijn om juist de lippen te bedekken. Vanaf de wangen, de onderlippen en vanonder de kin wordt de vacht naar de borst toe steeds langer en vormt zo de typische baard.
Kleur
Leikleurig, alle schakeringen van grijs, roodachtig bruin, zwart, blauw, bruin en zandkleurig met of zonder witte aftekeningen. Als de hond wit heeft, dan alleen op de voorsnuit, als bles op de schedel, aan de staartpunt, op de borst, benen en voeten, indien aan de hals dan niet achter de schouder, uitgaande van de inplanting. Ook geen wit boven de hakken aan de buitenzijde van de achterbenen. Enige tan-aftekening is toegestaan op de wenkbrauwen, aan de binnenkant van de oren, op de wangen, onder de staartaanzet en op de benen tussen de hoofdkleur en het wit.
Maten
Ideale maat voor reuen 53-56 cm (21-22 inch), voor teven 51-53 cm (20-21 inch). Algehele kwaliteit en lichaamsverhoudingen zijn belangrijker dan de maat, maar een te grote afwijking van de maat moet niet worden aangemoedigd.
Fouten
Elke afwijking van de voorgaande punten dient als fout beschouwd te worden. De wijze waarop deze wordt aangerekend moet nauwkeurig worden afgemeten aan de mate waarin de fout aanwezig is.
Nota bene
Reuen moeten 2 normale teelballen hebben die volledig in het scrotum zijn ingedaald.
Gezondheid van de Bearded Collie
De ziekte van Addison is een aandoening die bij de Bearded Collie voorkomt.
De ziekte van Addison ontstaat door een onvoldoende werking van de bijnierschors. Dit wordt wetenschappelijk aangeduid met de term `hypoadrenocorticisme'.
De bijnierschors maakt twee soorten corticosteroïden:
1. Glucocorticosteroïden
2. Mineralocorticosteroïden.
Bij de ziekte van Addison is er een tekort aan beide soorten corticosteroïden.
Het tekort aan mineralocorticosteroïden veroorzaakt een verschuiving van de electrolytenbalans in het bloed (daarom is er bij dieren met de ziekte van addison een tekort aan Natrium en een teveel aan Kalium.
Het tekort aan natrium leidt tot vochtverlies en een daling van de bloeddruk. De overmaat aan kalium heeft een vertraagde hartslag tot gevolg.
Tel deze effecten bij elkaar op en we zien een dier met een slechte circulatie met alle gevolgen van dien. Het tekort aan glucocorticosteroïden veroorzaakt algehele malaise en een suikertekort in het bloed. Alles bij elkaar voldoende om je als hond heel ziek en slap te voelen!
De ziekte komt voor zover we weten vaker bij honden dan bij katten voor en bij honden zien we het vaker bij teven dan bij reuen. Waardoor de bijnierschors onvoldoende werkt is in veel gevallen onduidelijk. Er wordt onder andere gedacht aan een autoimmuun ziekte waardoor de bijnierschors beschadigd raakt;
Bij dieren die behandeld zijn voor de ziekte van Cushing met Lysodren® ontstaat door het vernietigen van de bijnierschors ook het beeld van de ziekte van Addison. Vandaar dat na deze behandeling er eigenlijk altijd levenslang hormonen toegediend moeten worden.
Symptomen
Zoals gezegd zijn de symptomen nogal verschillend en niet echt specifiek voor de ziekte. Ze kunnen variëren van zeer ernstige levensbedreigende symptomen tot milde symptomen die komen en gaan. Bij een acute crisis zien we een patiënt die plotseling collabeert: het dier is slap, koud, uitgedroogd en heeft een trage en zwakke pols. Een soort shock toestand dus. Frappant is, dat als je zo'n patiënt behandeld zoals je logischerwijs zou moeten doen als dierenarts (ook al heb je op dat moment geen diagnose), namelijk met infusen en eventueel corticosteroïden, het dier in zeer korte tijd enorm opknapt! Wordt de behandeling gestaakt, dan kan het dier weer helemaal terugvallen. Dit feit moet de oplettende dierenarts al aan het denken zetten.
Minder duidelijk is het als het dier komt met klachten als chronisch braken, af en toe diarree, bloed in de ontlasting, recidiverende buikpijn, sloomheid, vermageren en een slechte eetlust. Deze symptomen doen in eerste instantie denken aan een probleem in het maagdarmkanaal, of aan een nierprobleem. Dat laatste zal zeker het geval zijn als de eigenaar ook nog vertelt dat het dier de laatste tijd wat meer drinkt en plast. En vaak vinden we ook wat verhoogde nierwaarden in het bloed! Dit is echter een secundair effect van het tekort aan vocht en de te lage bloeddruk, hetgeen een slechte doorbloeding van de nieren veroorzaakt. Soms hebben de dieren een soort flauwtes, die foutief geïnterpreteerd kunnen worden als epilepsie aanvallen. En soms zien we aanvallen van rillen en geringe slapte. Kortom de verschillen zitten hem soms in hele kleine dingen in het verhaal van de eigenaar of het klinisch onderzoek, waardoor we op het spoor van `Addison' komen.
Diagnose
De diagnose stellen we door middel van een bloedonderzoek. De bevindingen van een te hoog kaliumgehalte en een te laag natriumgehalte in het bloed samen met het typische klinische beeld is zeer sterk verdacht.
De diagnose is echter pas zeker na het uitvoeren van een zogenaamde ACTH-stimulatietest. Hierbij meten we de uitgangswaarde van de cortisolspiegel in het bloed, waarna we een hormoon (AdrenoCorticoTroopHormoon of ACTH) inspuiten (rechtstreeks in de bloedbaan) die normaliter de bijnierschors stimuleert tot het maken van cortisol. Een uur later nemen we nogmaals bloed af en er wordt nogmaals een cortisolspiegel bepaald. Aan de hand van de uitgangswaarde en de reactie op de hormooninjectie kunnen we dan zien of de bijnierschors voldoende werkt.
Bovenstaande tests doen we natuurlijk pas als er al een verdenking is op de ziekte van Addison. Bij een bloedscreening kunnen andere afwijkingen in het bloed ook reeds in de richting van de ziekte wijzen, zoals verhoogde nierwaarden, een verlaagd suikergehalte, een verhoogd calciumgehalte, een verhoging van het aantal witte bloedcellen en een geringe bloedarmoede
Therapie
De behandeling is een levenslange toediening van de glucocorticosteroïden en de mineralocorticosteroïden die het dier tekort komt. Dit gebeurt door het toedienen van capsules waar er de twee soorten corticosteroiden en NaCl in zitten.
Het toedienen van corticosteroïden staat ons als dieren eigenaar en dierenarts altijd enigszins tegen. We moeten ons echter realiseren dat bij deze patiënten er een tekort is aan deze stoffen. Door het toedienen van de corticosteroïden bootsen we de normale situatie weer na. Er is dus geen sprake van een overmaat aan deze stoffen bij deze patiënten.
De nare bijwerkingen die we kennen van het toedienen van corticosteroïden zoals veel drinken en plassen, toegenomen eetlust, zwaar worden etc., zullen we dan ook niet zien!
De behandeling van een zogenaamde `Addison-crisis', waarbij de hond een echte collaps heeft bestaat uit het toedienen van intraveneuze infusen en corticosteroïden door de dierenarts. Een dergelijke collaps is een spoedgeval, het is namelijk een levensbedreigende situatie. Nadat de crisis weer onder controle is, wordt de behandeling voortgezet met de beschreven capsules.
De prognose is goed, in de meeste gevallen reageren de dieren heel goed op de behandeling en kunnen ze een normaal leven leiden. Alle aandoeningen die tot uitdroging of shock kunnen leiden (bv. ernstige diarree, bloedverlies) vormen bij deze dieren natuurlijk wel een extra risico.
De bearded collie heeft gevoelige darmen.
Verzorging van de Bearded Collie
veel borstelen, kammen , mee bezig zijn , onderschat het werk niet. maar geweldige hond, nooit meer een ander ras!!xxxxx
Als je van een opgeruimd huis houdt, is de bearded collie niet geschikt!
Opvoeding van de Bearded Collie
met de zachte hand, deze honden zijn zo geweldig leergierig en lief. maar ook tikkeltje eigenwijs!! super lief en gevoelig, betrouwbaar bij onze en andere kinderen , superras!! XXXXXX
Rasvereniging van de Bearded Collie
Nederlandse Bearded Collie Club (NBCC) de enige door de Raad van Beheer erkende club voor Bearded Collies.
Website: http://www.nbcc.nl
Overige informatie over de Bearded Collie
na een beardie, nooit nog een ander ras ! Zo lief, gemakkelijk en trouw is geen enkel andere hond !
De bearded collie is schrikachtig aangelegd (bang voor vuurwerk en harde geluiden).
Blaffen kan deze hond als de beste!
http://www.bcpedigree.se/bcpedigree.htm
Bearded Collie pup aanschaffen
De prijs van een pup ligt momenteel tussen de € 800,-- en € 1000,-- .
Geschiedenis van de Bearded Collie
Bearded collie
De bearded collie is een hondenras, afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk. Zoals alle collies is hij een herder, die zijn oorsprong in de Schotse Hooglanden heeft. De eerste voorouders van de Bearded Collie zouden honden zijn die in 1514 met een schip uit Polen in Schotland aankwamen en geruild werden tegen een ram en een ooi.
Door het heersende klimaat in de Schotse Hooglanden was er behoefte aan een hond met een dikke vacht.
Zo ontstond de bearded collie.
In der loop der jaren werd uit de ruwe vacht van vroeger de zijdeachtige vacht van vandaag. De vacht heeft wel regelmatige verzorging nodig.
Schofthoogte van 51 tot 56 cm, gewicht van 18 tot 27 kg.
Kleuren
De bearded collie bestaat in zwart, blauw, fawn, bruin en tri-colour. Witte aftekeningen mogen volgens het rasstandaard niet verder dan de schouder lopen.
Karakter van de Bearded Collie
Deze hond past zich goed aan zijn omgeving aan. Je kan hem geen groter plezier doen dan met hem te wandelen. Zijn zachte karakter maakt hem zeer geschikt voor een familie met kinderen of baasjes die voor het eerst een hond in huis nemen. Vlotte omgang met andere huisdieren is in de regel geen probleem.
Deze hond is zeer leergierig. En in de dagelijkse omgang een echte clown.
Rasstandaard van de Bearded Collie
Algemene verschijning
Een slanke, actieve hond, langer dan hij hoog is, in de verhouding van ongeveer 5:4. Hoogte gemeten vanaf de schoft, lengte vanaf de borst tot het zitbeen. Teven mogen iets langer zijn. De hond moet, hoewel stevig gebouwd, voldoende daglicht onder het lichaam laten zien en mag niet te zwaar gebouwd tonen. Een levendige onderzoekende uitdrukking is een onderscheidend kenmerk van dit ras.
Karakteristieken
Attent, levendig, vol zelfvertrouwen en actief.
Temperament
Een evenwichtige, intelligente werkhond, zonder enige tekenen van nervositeit of agressie.
Hoofd
Het hoofd moet in verhouding zijn met de rest van het lichaam. De schedel is breed, vlak en vierkant. De afstand tussen stop en occiput (jachtknobbel) is hetzelfde als die tussen de ooropeningen. Voorsnuit sterk en even lang als de afstand tussen stop en occiput; het geheel geeft een effect van een hond met sterke voorsnuit en ruim voldoende ruimte voor de hersenen. De stop moet matig diep zijn, neusspiegel is groot en vierkant, meestal zwart, maar zich aanpassend aan de vachtkleur van blauwe en bruine honden. Neus en lippen effen gekleurd, zonder vlekken of stippen. De kleur van lippen en oogranden moet hetzelfde zijn als die van de neus.
Ogen
Oogkleur moet harmoniëren met de kleur van de vacht. De ogen moeten wijd uiteen staan en groot, zachtmoedig en vriendelijk zijn, maar niet uitpuilen. Wenkbrauwharen groeien naar boven en buigen dan naar voren, maar mogen niet zo lang zijn dat ze de ogen bedekken.
Oren
Middelmatig lang en hangend. Wanneer de hond attent is, worden zij aan de basis opgetrokken tot gelijke hoogte als de schedel, maar niet erboven, zo de breedte van de schedel schijnbaar vergrotend.
Mond
Tanden en kiezen zijn groot en wit. Sterke kaken met een perfect, regelmatig en volledig schaargebit, dat wil zeggen dat de snijtanden van de bovenkaak precies van die van de onderkaak staan en dat de tanden recht in de kaak geplaatst zijn. Tanggebit is toegestaan maar ongewenst.
Hals
Hals van gemiddelde lengte, gespierd en licht gebogen.
Voorhand
Schouderbladen moeten goed schuin naar achteren liggen. De voorbenen moeten recht zijn, loodrecht staan en goed bot hebben. Rondom bedekt met ruig haar. Middenvoet moet soepel zijn, doch mag geen zwakte vertonen.
Lichaam
De lengte van de rug moet komen van de lengte van de ribbenkast en niet van de lendenen. De rug recht. Ribben goed gewelfd bij de aanzet, maar niet tonvormig. Lendenen sterk, borst diep om zo voldoende ruimte te geven voor hart en longen.
Achterhand
Goed gespierd met goede tweede dijen. Goed gebogen kniegewrichten en lage hakken. De middenvoet op de grond en in normale stand juist achter de loodlijn vanaf het zitbeen getrokken.
Voeten
Ovaal van vorm met sterke voetzolen. De tenen zijn gebogen en liggen dicht tegen elkaar. Goed behaard, ook tussen de teenkussens.
Staart
Laag aangezet, zonder haak of krul, en lang genoeg om met de laatste wervel tenminste de punt van de hak te raken. Laag gedragen met aan het eind een opwaartse buiging bij het staan of lopen; bij grotere snelheid mag de staart hoger gedragen worden, echter nooit over de rug. Overvloedig behaard.
Gangen
Het gangwerk moet soepel, vloeiend en goed uitgrijpend zijn en met een minimum aan inspanning veel grond beslaan.
Vacht
Dubbel met een dichte, zachte, wollige ondervacht. Bovenvacht recht, hard en ruig, niet wollig en zonder krul, al is een lichte slag toegestaan. De lengte en de dichtheid van het haar moet voldoende zijn om een beschermende vacht te vormen en de belijning van de hond te doen uitkomen zonder dat de vacht de lijnen van het lichaam verdoezelt. De vacht mag op geen enkele wijze worden getrimd. De neusrug moet spaarzaam bedekt zijn met haar, dat aan de zijkant iets langer mag zijn om juist de lippen te bedekken. Vanaf de wangen, de onderlippen en vanonder de kin wordt de vacht naar de borst toe steeds langer en vormt zo de typische baard.
Kleur
Leikleurig, alle schakeringen van grijs, roodachtig bruin, zwart, blauw, bruin en zandkleurig met of zonder witte aftekeningen. Als de hond wit heeft, dan alleen op de voorsnuit, als bles op de schedel, aan de staartpunt, op de borst, benen en voeten, indien aan de hals dan niet achter de schouder, uitgaande van de inplanting. Ook geen wit boven de hakken aan de buitenzijde van de achterbenen. Enige tan-aftekening is toegestaan op de wenkbrauwen, aan de binnenkant van de oren, op de wangen, onder de staartaanzet en op de benen tussen de hoofdkleur en het wit.
Maten
Ideale maat voor reuen 53-56 cm (21-22 inch), voor teven 51-53 cm (20-21 inch). Algehele kwaliteit en lichaamsverhoudingen zijn belangrijker dan de maat, maar een te grote afwijking van de maat moet niet worden aangemoedigd.
Fouten
Elke afwijking van de voorgaande punten dient als fout beschouwd te worden. De wijze waarop deze wordt aangerekend moet nauwkeurig worden afgemeten aan de mate waarin de fout aanwezig is.
Nota bene
Reuen moeten 2 normale teelballen hebben die volledig in het scrotum zijn ingedaald.
Gezondheid van de Bearded Collie
De ziekte van Addison is een aandoening die bij de Bearded Collie voorkomt.
De ziekte van Addison ontstaat door een onvoldoende werking van de bijnierschors. Dit wordt wetenschappelijk aangeduid met de term `hypoadrenocorticisme'.
De bijnierschors maakt twee soorten corticosteroïden:
1. Glucocorticosteroïden
2. Mineralocorticosteroïden.
Bij de ziekte van Addison is er een tekort aan beide soorten corticosteroïden.
Het tekort aan mineralocorticosteroïden veroorzaakt een verschuiving van de electrolytenbalans in het bloed (daarom is er bij dieren met de ziekte van addison een tekort aan Natrium en een teveel aan Kalium.
Het tekort aan natrium leidt tot vochtverlies en een daling van de bloeddruk. De overmaat aan kalium heeft een vertraagde hartslag tot gevolg.
Tel deze effecten bij elkaar op en we zien een dier met een slechte circulatie met alle gevolgen van dien. Het tekort aan glucocorticosteroïden veroorzaakt algehele malaise en een suikertekort in het bloed. Alles bij elkaar voldoende om je als hond heel ziek en slap te voelen!
De ziekte komt voor zover we weten vaker bij honden dan bij katten voor en bij honden zien we het vaker bij teven dan bij reuen. Waardoor de bijnierschors onvoldoende werkt is in veel gevallen onduidelijk. Er wordt onder andere gedacht aan een autoimmuun ziekte waardoor de bijnierschors beschadigd raakt;
Bij dieren die behandeld zijn voor de ziekte van Cushing met Lysodren® ontstaat door het vernietigen van de bijnierschors ook het beeld van de ziekte van Addison. Vandaar dat na deze behandeling er eigenlijk altijd levenslang hormonen toegediend moeten worden.
Symptomen
Zoals gezegd zijn de symptomen nogal verschillend en niet echt specifiek voor de ziekte. Ze kunnen variëren van zeer ernstige levensbedreigende symptomen tot milde symptomen die komen en gaan. Bij een acute crisis zien we een patiënt die plotseling collabeert: het dier is slap, koud, uitgedroogd en heeft een trage en zwakke pols. Een soort shock toestand dus. Frappant is, dat als je zo'n patiënt behandeld zoals je logischerwijs zou moeten doen als dierenarts (ook al heb je op dat moment geen diagnose), namelijk met infusen en eventueel corticosteroïden, het dier in zeer korte tijd enorm opknapt! Wordt de behandeling gestaakt, dan kan het dier weer helemaal terugvallen. Dit feit moet de oplettende dierenarts al aan het denken zetten.
Minder duidelijk is het als het dier komt met klachten als chronisch braken, af en toe diarree, bloed in de ontlasting, recidiverende buikpijn, sloomheid, vermageren en een slechte eetlust. Deze symptomen doen in eerste instantie denken aan een probleem in het maagdarmkanaal, of aan een nierprobleem. Dat laatste zal zeker het geval zijn als de eigenaar ook nog vertelt dat het dier de laatste tijd wat meer drinkt en plast. En vaak vinden we ook wat verhoogde nierwaarden in het bloed! Dit is echter een secundair effect van het tekort aan vocht en de te lage bloeddruk, hetgeen een slechte doorbloeding van de nieren veroorzaakt. Soms hebben de dieren een soort flauwtes, die foutief geïnterpreteerd kunnen worden als epilepsie aanvallen. En soms zien we aanvallen van rillen en geringe slapte. Kortom de verschillen zitten hem soms in hele kleine dingen in het verhaal van de eigenaar of het klinisch onderzoek, waardoor we op het spoor van `Addison' komen.
Diagnose
De diagnose stellen we door middel van een bloedonderzoek. De bevindingen van een te hoog kaliumgehalte en een te laag natriumgehalte in het bloed samen met het typische klinische beeld is zeer sterk verdacht.
De diagnose is echter pas zeker na het uitvoeren van een zogenaamde ACTH-stimulatietest. Hierbij meten we de uitgangswaarde van de cortisolspiegel in het bloed, waarna we een hormoon (AdrenoCorticoTroopHormoon of ACTH) inspuiten (rechtstreeks in de bloedbaan) die normaliter de bijnierschors stimuleert tot het maken van cortisol. Een uur later nemen we nogmaals bloed af en er wordt nogmaals een cortisolspiegel bepaald. Aan de hand van de uitgangswaarde en de reactie op de hormooninjectie kunnen we dan zien of de bijnierschors voldoende werkt.
Bovenstaande tests doen we natuurlijk pas als er al een verdenking is op de ziekte van Addison. Bij een bloedscreening kunnen andere afwijkingen in het bloed ook reeds in de richting van de ziekte wijzen, zoals verhoogde nierwaarden, een verlaagd suikergehalte, een verhoogd calciumgehalte, een verhoging van het aantal witte bloedcellen en een geringe bloedarmoede
Therapie
De behandeling is een levenslange toediening van de glucocorticosteroïden en de mineralocorticosteroïden die het dier tekort komt. Dit gebeurt door het toedienen van capsules waar er de twee soorten corticosteroiden en NaCl in zitten.
Het toedienen van corticosteroïden staat ons als dieren eigenaar en dierenarts altijd enigszins tegen. We moeten ons echter realiseren dat bij deze patiënten er een tekort is aan deze stoffen. Door het toedienen van de corticosteroïden bootsen we de normale situatie weer na. Er is dus geen sprake van een overmaat aan deze stoffen bij deze patiënten.
De nare bijwerkingen die we kennen van het toedienen van corticosteroïden zoals veel drinken en plassen, toegenomen eetlust, zwaar worden etc., zullen we dan ook niet zien!
De behandeling van een zogenaamde `Addison-crisis', waarbij de hond een echte collaps heeft bestaat uit het toedienen van intraveneuze infusen en corticosteroïden door de dierenarts. Een dergelijke collaps is een spoedgeval, het is namelijk een levensbedreigende situatie. Nadat de crisis weer onder controle is, wordt de behandeling voortgezet met de beschreven capsules.
De prognose is goed, in de meeste gevallen reageren de dieren heel goed op de behandeling en kunnen ze een normaal leven leiden. Alle aandoeningen die tot uitdroging of shock kunnen leiden (bv. ernstige diarree, bloedverlies) vormen bij deze dieren natuurlijk wel een extra risico.
De bearded collie heeft gevoelige darmen.
Verzorging van de Bearded Collie
veel borstelen, kammen , mee bezig zijn , onderschat het werk niet. maar geweldige hond, nooit meer een ander ras!!xxxxx
Als je van een opgeruimd huis houdt, is de bearded collie niet geschikt!
Opvoeding van de Bearded Collie
met de zachte hand, deze honden zijn zo geweldig leergierig en lief. maar ook tikkeltje eigenwijs!! super lief en gevoelig, betrouwbaar bij onze en andere kinderen , superras!! XXXXXX
Rasvereniging van de Bearded Collie
Nederlandse Bearded Collie Club (NBCC) de enige door de Raad van Beheer erkende club voor Bearded Collies.
Website: http://www.nbcc.nl
Overige informatie over de Bearded Collie
na een beardie, nooit nog een ander ras ! Zo lief, gemakkelijk en trouw is geen enkel andere hond !
De bearded collie is schrikachtig aangelegd (bang voor vuurwerk en harde geluiden).
Blaffen kan deze hond als de beste!
http://www.bcpedigree.se/bcpedigree.htm
Bearded Collie pup aanschaffen
De prijs van een pup ligt momenteel tussen de € 800,-- en € 1000,-- .
